Antarctica!!!

Hallooooo!

Daar ben ik weer en dit keer met het staartje van mijn waanzinnige bootreis. Je hebt al een verslag gehad van de eerste twee delen van de reis: Falkland Islands en South Georgia, en dat op zich was al waanzinnig. Maar mijn opmerkingen aan het begin van mijn vorige verslag gelden voor de volledige bootreis hoor! Toch is het even anders als op zaterdag 27 november onze neuzen op Antarctica gericht zijn. Wat kijken we daar naar uit! Meteen ´s ochtends krijgen we de eerste échte enorme ijsberg in het zicht. Wat een fenomeen! Antarctica, here we come!

We zijn 3 dagen op volle zee, waarbij de presentaties en een nieuwe stofzuigactie wordt onderbroken voor tussenstop op de South Shetland Islands. Hoe kan het ook anders met een expeditieleider die Laurie heet en een eiland, dat naar zijn zeggen in 1900 al naar hem is genoemd. ;-) Het zijn prachtige rotseilanden omgeven door ijsbergen. We brengen een bezoek aan het Argentijnse meteorologisch station, dat door 17 personen het hele jaar door bemand wordt. Een leuke en interessante rondleiding! Het is haast ongelofelijk dat hier mensen wonen en werken. Daar moet je toch het type voor zijn! We laten ze in ieder geval weer achter met wat extra lekkernijen.

Op dinsdag 30 november zijn de eilanden bij het schiereiland van Antactica in zicht. Volop sneeuw, ijs en ijsbergen: YES! Dit is Antactica! Het weer zit mee en dus kunnen we in redelijk comfortabele omstandigheden landen op het kleine Paulet Island dat voor de kust van Trinity Peninsula in de Weddel Sea ligt. Het is een vulkaaneiland met een gedeeltelijk bevroren meer. Door het zwarte vulkanische gesteente en de zwart-witte Adélie pinguins (maar liefst 100.000 páár), lijken mijn foto´s ook alleen maar zwart-wit (tenzij er een verloren gele ´pinguin´ in beeld loopt, hihi). Heel bijzonder en prachtig!

De route naar Devils Island (zo´n 4 uur) is prachtig: volop ijsbergen! We kunnen een pittige wandeling maken naar een van de 2 bergtoppen en dat levert een waanzinnig uitzicht op. Vooral de kustlijn die bezaaid ligt met grote brokken ijs is fotogeniek. Dat het ook ons probleem kan worden, had ik nog niet in de gaten. Maar door de ineens aantrekkende wind, worden er zoveel brokstukken naar de kust geduwd, dat de Zodiacs mogelijk niet meer aan land kunnen komen om ons op te halen. Laat nou ook nog eens de scheepshoorn bevroren zijn (die ons anders het dringende signaal zou geven terug te komen). Dus de walkie talkies doen goede dienst met het expeditieteam, die ons alemaal weten op te sporen. En voordat het te erg wordt, zijn we allemaal weer aan boord.

De volgende dag is het spannend. Vandaag willen we allemaal, inclusief het begeleidende team, dat er een continentale landing op Antarctica wordt gemaakt. En uit een toelichting blijkt dat nog niet zo eenvoudig. Het weer zit niet mee voor de 2 locaties die geschikt zouden zijn en de rest van het Antarctisch schiereiland blijkt verborgen te zijn onder een enorm ijsplateau dat tientallen meters hoog boven de zee uittoornt. Daar had ik nou bijvoorbeeld niet bij stilgestaan! En dus is een zeer snelle landing bij de Argentijnse Hope Bay de enige mogelijkheid. Het is een geweldige ervaring, want het waait er stormachtig, het sneeuwt er behoorlijk en het is er bijzonder koud: ja hoor, dit is Antarctica!

Als een Michelin-poppetje ben ik aangekleed: een thermo-langeonderbroek, een soort skibroek met fleece erin en als toplaag een wind- en waterdichte broek aan de onderkant. Bovenkant een hemd, shirt met lange mouwen, een dun fleecejack, een dik fleecejack én als toplaag mijn kanariegele parka die óók nog eens een fleecejack heeft als binnenvoering. Samen met 2 dassen en de capuchon maakt het me allemaal wat minder flexibel en krijg ik last van ´tunnelvisie´, haha... Al met al moeizaam in en uitstappen bij de Zodiacs! Maar het mag de enorme pret niet drukken: hier ben ik voor gekomen! WOW!

Helaas moet het oorspronkelijke plan voor de middag wijken, maar daarvoor in de plaats hebben we extra vaartijd om Deception Island te kunnen bereiken. Een uniek vulkanisch eiland dat we met het schip in kunnen varen. Inmiddels is de wind gaan liggen en is het eiland met besneeuwde bergen in mystieke mist gehuld. De nauwe doorgang maakt het extra spannend. Het blijft bij een rondvaart met het schip, maar oh wat geweldig!

Het is alweer onze laatste dag op Antarctica, waarbij twee eilanden van de South Shetlands op het programma staan. We hebben mazzel want beide landingen kunnen doorgaan. De eerste is op het Half Moon eiland dat onder een verse dikke laag sneeuw is terechtgekomen. We hebben er volop plezier tussen de Chinstrap pinguins door. Zij hebben het een stuk makkelijker, omdat ze niet soms tot boven hun knieën in de sneeuw wegzakken. Ik vind er ook een heel mooi rustig plekje aan het strand bedekt met rotsen, om er gewoon 20 minuten even weg te dromen en terug te kijken op 5 maanden reizen. Heeeeel bijzonder...

Deze stop wordt afgesloten met een zogenaamde Polar Plunch voor de liefhebbers: een duik in het koude water! Ik heb me al aangeboden als de fotograaf als zo´n 10 van de 100 de duik nemen... Het is mij koud genoeg zo! :-)

De allerlaatste landing vind na de lunch plaats op Barrientos Island. Voor mijn gevoel is mijn ervaring al compleet, wat meer kan er nog zijn... Nou... Laurie blijkt wat landschap betreft het beste bewaard te hebben! Het overtreft alles wat we gezien hebben. We maken een wandeling van ongeveer een uur naar het einde van het eiland, waar we beloond worden met een prachtige landtong. Kleine poeltjes zorgen voor idyllische weerspiegelingen en als op het hoogste punt ook nog eens de zon doorbreekt en het grijze in blauw veranderd, is het plaatje pas echt compleet. Althans dat dacht ik, maar als er een walvis in beeld verschijnt in het helderblauwe water én het bericht volgt dat de kayakkers er door eentje zijn achtervolgd, maakt dat het tot een échte topfinale van deze reis!!! Kippevel!

Een beetje beduusd van alles loop ik op mijn gemakje terug. Vreemd om voor de laatste keer in de Zodiacs te stappen. Veel tijd om er bij stil te staan is er echter niet, want we krijgen duidelijke instructies om ons klaar te maken voor de Drake Passage, de terugweg naar Ushuaia die bekend staat om zijn pittige weer. We zorgen dat alles achter slot en grendel zit, ik neem een pil tegen zeeziekte en ben er klaar voor! De nacht is lang als ik heen en weer geschoven wordt in bed en toch nog de nodige dingen in kastjes hoor schuiven of zaken hoor vallen in de aansluitende ruimtes. Ik ga er een paar keer uit om spullen te checken en als ik slaperig naar het toilet moet, is het al helemaal een uitdaging om mijn evenwicht te bewaren door de wiebelende gangen heen!

Gelukkig blijft het bij die ene nacht en wordt de zee in de ochtend opmerkelijk kalm. Dat blijkt heel bijzonder te zijn! Wij zijn er blij mee! Vervolgens worden we deze dagen volop bezig gehouden met onder andere een presentatie over klimaatsverandering, een tour naar de indrukwekkende machine- en controlekamer van het schip en het aanleveren van foto´s voor de gezamenlijke dvd. Deze wordt op de laatste avond gepresenteerd. Geweldig! Het is een prachtig gezamenlijk souvenir geworden!

Tijdens het aansluitende captainsdinner is er aandacht voor het expeditieteam en de Russische bemanning van maar liefst 40 personen (!) Het is een kleurrijk geheel, zeker ook met de Chinese reizigersgroep van zo´n 30 personen, waarvoor gedurende de reis alles werd vertaald. Heel bijzonder dus om door de luidspeakers Engels, Russisch en Chinees afgewisseld te horen!

De volgende ochtend worden we door een speciale loods door het Beagle kanaal naar Ushuaia geholpen. We hebben ons laatste ontbijt, voordat we aan wal gaan en weer in de inmiddels vertrouwde Spaanstalige wereld stappen. Het afscheid is warm en hartelijk.

Ik kijk nog één keer om naar het schip...