Chili: Arica

Na weer een waanzinnig mooie rit door de woestijnbergen sta ik dan dinsdag 12 oktober om ongeveer 18.00 uur in Arica, een behoorlijke plaats in het Noorden van Chili. Het voelt weer een beetje onwennig en zeker omdat ik wat nieuws ga proberen: een collectieve taxi! Op zich niet zo spannend natuurlijk, maar toch weer even kijken hoe zoiets werkt.

En dus is de eerste beste man die buiten staat mijn slachtoffer om me een handje te helpen! En een gewillige blijkt! Haha... Hij legt me uit dat ik een taxi met een nummer 4 nodig heb, want die gaat richting het centrum. Kijk handige informatie! Geheel keurig volgens instructies steek ik over en wacht... Het is toch niet helemaal naar de zin van mijn instructeur, want hij staat aan de andere kant van de 4-baansweg naar me te fluiten! Volgens mij wil hij dat ik een paar meter opschuif... En dus... ja hoor, weer gefluit! Hij staat te gebaren dat ik niet moet instappen (nee snap ik ook wel want het is een nummer 8 die voor mijn neus staat), en even later zie ik tegelijkertijd met opnieuw zijn fluitsignaal een nummer 4 aankomen. Ik snap het hoor en dus houd ik hem aan. Ik plaats mijn bagage in de kofferbak en wurm me vervolgens gezellig naast de 2 flinke heren op de achterbank. Knus! Natuurlijk zwaai ik nog even naar mijn zeer betrokken serviceverlener die goedkeurend staat te kijken... Geweldig en zo ontzettend vriendelijk!


Een kleine 10 minuten later sta ik dan na een spotgoedkoop ritje weer op de stoep van een hostel. Helaas volgeboekt, het volgende hostel is smerig (en als ík dat zeg...), dus snel wegwezen! En dan wordt mijn zoeken beloont met Hostal Jardin del Sol. Ohhhhh wat ben ik blij met mijn eigen schone kamertje met tv, eigen badkamertje voorzien van douche mét opstaand randje én douchegordijn dat erín valt (zodat niet alles nat wordt). De klapper is werkelijk het badmatje! Als je dan ook nog de dagelijks schone handdoek en het zeepje erbij telt: ja hoor een toppertje voor de prijs! Haha.. je kunt maar ergens blij mee zijn!

Ik neem toch even afscheid van mijn kamer, omdat ik nog een tour wil scoren nadat ik een hapje gegeten heb. De reisbureaus gaan hier echter wat eerder dicht en dus ga ik zonder tour weer terug naar het hostel. Ik geniet van mijn tv, waar het even zoeken is om een zender te vinden zónder de reddingsactie van de 33 mijnwerkers die al maanden in een mijn opgesloten zitten. Het wordt namelijk live uitgezonden op minimaal 5 zenders! Het is hier een grootse happening! Even een sprongetje naar Santiago, waar ik nu ben, daar is namelijk vandaag de reddende capsule tentoongesteld bij het presidentiële paleis. En nee, ik ben niet in de enorme rij gaan staan om voor het object op de foto te gaan. Toch is het bijzonder om te zien hoe de mensen hier meeleven. In het hostel hangt bijvoorbeeld ook een vlag met foto´s van alle mijnwerkers: hun helden! En weer terug naar Arica: natuurlijk laat ik me wel af en toe afleiden door de mijnwerkers, maar het verloopt traag en ik zie liever een samenvatting: lekker efficiënt! :-)

De andere dag slaap ik lekker uit, geniet van mijn ontbijtje en doe het nodige op internet. In een bijzonder goed uitgeruste supermarkt vind ik zowaar een heerlijke maaltijdsalade voor de lunch en daarmee beland ik terug in het hostel. En tja... de rest van de dag? Gespijbeld!!! :-) Alle goede plannen heb ik lekker doorgeschoven en vervolgens heerlijk gelummeld op mijn kamer en vooral veel Engelstalige tv-series bekeken.

Het al weer donderdag! Na mijn ontbijtje en internetbezoek weet ik mezelf toch zover te krijgen om op pad te gaan. Ik slenter door de gezellige straatjes en vind uiteindelijk een leuk terrasje voor de lunch mét 2 knullen die onder begeleiding van hun gitaren tweestemmig prachtige lokale muziek ten gehore brengen. Het plaatje is hiermee weer compleet!

Er is opnieuw een berg te beklimmen voor het uitzicht en aangezien ik daar dol op ben, ga ik op pad. Aansluitend wil ik dus nog steeds een tour vinden naar het Nationale Park Lauca. En eerlijk gezegd, had ik daar in eerste instantie dus 3 dagen voor gereserveerd. Haha.. dat is na mijn gespijbel niet meer mogelijk. Het feit dat het opnieuw een hoogvlakte blijkt te zijn met meren, maakt dat ik wat minder enthousiast ben, omdat ik natuurlijk schitterende ervaringen in San Pedro achter de rug heb. Toch voelt het niet goed om Arica te verlaten zonder een bezoek aan het park en dus boek ik een dachtocht voor mijn laatste dag in Arica, morgen dus! Ik sluit de dag af met een heerlijke hap in de stad en duik daarna lekker mijn bed weer in.

Het is namelijk vroeg dag deze 15e oktober, omdat ik al om 07.00 uur wordt opgehaald voor de tour. Samen met een leuk gepensioneerd Italiaans echtpaar gaan we op pad. Het enige wat ontbreekt is een gids, want al snel blijkt dat onze aardige chauffeur geen invulling geeft aan die openstaande vacature. Jammer, maar het mag de pret niet drukken. Want de rit is geweldig. De uitzichten weer fenomenaal, zeker als we boven de wolken uitstijgen. Heel bijzonder. We zien geogliefen, bezoeken een oude kerk in het plaatsje Poconchile, ontbijten in een wegrestaurant en bewonderen de zogenaamde kandelaarcactussen.

En dat alles als een soort voorgerecht voor het hoofdgerecht: het National Park Lauca. Wow, wat geweldig! Besneeuwde bergtoppen, kronkelende riviertjes, helderblauwe meren, Vicunia´s, Flamingo´s en ander gevogelte. Het is toch weer anders dan in de omgeving van San Pedro met als topper Laguna Chungarra op 4.500 meter hoogte. Oh wat ben ik blij toch weer op pad te zijn gegaan! Al vind ik het een prima combi hoor, een dagtocht met een paar spijbeldagen. Helaas heeft de Italiaanse dame veel last van de hoogte en luncht dus niet mee in het pitoreske plaatsje Putre. Vandaar dat we ervoor kiezen om na de late lunch rechtstreeks terug te gaan naar Arica. Prima! Het is nog zo´n 4 uur genieten van het prachtige landschap.

De aangename aankomsttijd van ongeveer 18.00 uur geeft mij de gelegenheid om na een simpel diner mijn spullen weer te pakken voor de vliegreis van Arica naar Santiago! Want de komende ochtend staat de transfer naar het vliegveld al om 06.50 uur voor de deur. Ik verlaat daarmee het prachtige en bijzondere Noorden van Chili en Argentinië: ik ben klaar voor een nieuw gebied van deze twee enorme landen!