Chili: Iquique

Daar sta ik dan, nog half in slaap, om 05.30 uur op het busstation in Iquique. Euhhh had ik hier een plan voor? Nou dat is er dus een beetje bij ingeschoten, geloof ik. En dus improviseren!

Ik loop naar het Hostal Cathedral dat om de hoek ligt van het busstation tegenover de kathedraal. De Lonely Planet geeft al aan dat het gunstig gelegen is, zeker in verband met eventuele vroege aankomsten op het busstation... Prima dus! Toch neem ik even plaats op het stoepje tegenover het hostel. Het ziet er nog zo vredig en slaperig uit. Ga ik ze werkelijk wakker maken? Was toch wel handig geweest als ik ze op de hoogte had gebracht van mijn vroege komst. Ik besluit wat te lezen op het stoepje en te wachten tot 06.30 uur. Dat is inmiddels niet meer zo lang en klinkt toch heel anders niet? Als het zo ver is, loop ik op de deur af en klop voorzichtig aan (bij gebrek aan een deurbel). Ik kijk er niet van op als er niet direct wordt opengedaan. En dus klop ik nogmaals en wat harder (hadden ze maar een vak moeten leren!). Helaas... geen gehoor. Ik ga over op plan B, genoeg tijd gehad om er een te bedenken! :-) En dat is terug naar het busstation, toilet bezoeken en lekker dagboek bijwerken totdat de zon opkomt.

En ja hoor rond de klok van 8 uur blijken de deuren open te zijn van het hostel. Helaas hebben ze geen singles beschikbaar, net als het hostel waar ze me naar doorverwijzen. Maar driemaal is scheepsrecht en dus vind ik uiteindelijk een goedkope kamer voor helemaal voor mij alleen met badkamer en tv! Heerlijk! Dat het er niet echt uitziet en niet al te schoon is, negeer ik gewoon. Wat een genot mijn privacy! Ik duik heerlijk mijn bed in om wat uurtjes slaap in te halen.

Rond het middaguur ben ik weer boven water en ga op onderzoek uit. In een marktcomplex word ik gestrikt voor de lunch en ik beland aan een tafel met een oud dametje. Zij vind het wel gezellig geloof ik. Ik wat minder! Want hoewel ik gelukkig geen hoogteziektetoestanden heb ervaren in San Pedro of de busreis hier naartoe, heb ik wel aardig last van mijn dichtzittende oren en hoor dus slecht. Laat staan dat het in het Spaans is en de combinatie met mijn vermoeidheid maakt het compleet. Ik probeer het haar uit te leggen, maar ze vindt het veel te leuk. En dus versta ik ongeveer een kwart, herhaal hier en daar een woord dat ik begrijp en met de nodige vage ah´s en oh´s ontstaat er dus kennelijk toch een gesprek. Haha... bijzonder!

En als ik het dan toch heb over mijn oren, misschien een mooi moment om even terug te komen op mijn fysieke gesteldheid. Want dat is al weer een tijdje geleden en niet voor niets, want het gaat goed met me! Het heeft behoorlijk wat tijd gekost, maar uiteindelijk is mijn linker onderbeen werkelijk volledig genezen. Geen ongewenste extra bulten meer onder mijn knie of bij mijn enkel en geen rare kleuren meer: fijn! En heerlijk: ook geen jeukende muggen- of zweetbultjes meer! Al plaagt een hardnekkige lichte verkoudheid me hier wel in combinatie met de hoogte- en temperatuursverschillen. Dus vandaar dat ik vast ook zo´n last heb van mijn oren. Verder voel ik me lekker fit! Zeker na wat extra slaap! :-)

Via een goed voorziene supermarkt (voor mijn ontbijtje morgenochtend) loop ik de langgestrekte stad door naar de Zuidelijke stranden. Een heerlijke tippel en prachtig omdat de stad ingeklemd ligt tussen de hoge bergen en de zee. Het is vandaag maandag 11 oktober en duidelijk een feestdag hier in Chili, want de meeste zaken zijn gesloten. Dit betekent natuurlijk ook dat de Chilenen zelf er gezellig op uit trekken en jawel, ondanks de hardnekkige bewolking, dus ook op de stranden belanden. Er is een mooie wandelroute aangelegd en ik vermaak me prima met mensen kijken. Heerlijk om verder niets te hoeven hier, dan te gewoon te zijn!

Ik maak het niet al te laat en geniet van de gemakken van mijn kamer. Dus ook de dag erna mét ontbijt op bed! Ik loop nog even de stad in voor een nieuwe poging om mijn foto´s te plaatsen en jawel hoor, je hebt ze als het goed is al gezien! Fijn dat het gelukt is. Ik moet me nog haasten om weer op tijd terug te zijn in het hostel, want om 12.00 uur is de uitchecktijd. Gelukkig doen ze niet moeilijk over een kwartiertje extra en vrij snel daarna zit ik weer op het mij inmiddels welbekende busstation. De organisatie Tur-Bus brengt me om 13.15 uur namelijk naar het uiterste Noorden van Chili: Arica. Ik ben benieuwd!