Argentinië: Mendoza

Na een schitterende busrit, weer door het Andesgebergte, vanuit Santiago sta ik dan maandag, 25 oktober, in het mooie en gestructureerde Mendoza. Het voelt heerlijk westers aan. Ik doe er inmiddels geroutineerd mijn ding: pinnen, alvast nieuw busticket kopen naar Puerto Madryn, toeristisch informatiepunt bezoeken en zo sta ik dan een uurtje later weer buiten het busstation. Ik laat me lekker naar Hostal Campo Base rijden waar ik in mijn uppie in een 8-persoonskamer terechtkom. Ik kan me zo voorstellen dat er mensen depressief van worden, maar ik vind de donkere compacte kamer vooral knus. Én ik geniet extra omdat ik hem uiteindelijk 2 nachten voor mezelf heb!

Vervolgens is het tijd voor een tweede indruk van Mendoza en ik wandel naar het Plaza Indepencia: een groot plein met meerdere fonteinen en vooral veel gezelligheid. Opvallend in de groene lanen zijn de vele grote auto´s. Kennelijk is de wijnindustrie behoorlijk winstgevend! Het is moeilijk voor te stellen dat deze hele groene stad eigenlijk een woestijnstad is. Maar door een uitgekiend irrigatiesysteem en ontelbare geïmporteerde planten en bomen wordt een absolute illusie gecreëerd. Prachtig! De avond is inmiddels gevallen en in de gezellig verlichte winkelstraat vind ik een lekkere budgethap voordat ik mijn kamer weer opzoek.


Zo is het dan weer dinsdag, de tweede dag van een zeer relaxt bezoek aan Mendoza. De reden is dat ik geen wijnliefhebber ben, dus voor mij geen wijntoer in de omgeving. Alhoewel de druivenplantages er gelikt uitzien hoor! Verder zijn er veel extreme sporten te doen in de omgeving... nou ook niet echt aan mij besteed. En tot slot zijn er mogelijkheden om de Andes in te trekken, ehh... maar daar kom ik dus net vandaan. En dezelfde weg weer terugnemen, nou liever niet dus!

Joepie! Een hele dag om op mijn gemakkie door Mendoza te struinen! Ik begin in het moderne kunstmuseum dat zich op het plein bevindt. Het is inderdaad (zoals aangekondigd) klein en heeft dus een compacte maar prachtige expositie van de kunstenaar Pablo Lavoisier. De meubelstukken zijn vervreemdende kunstwerken geworden. Heel bijzonder!

In het enorme Parque General San Martin slenter ik langs het 1.000 meter lange meer en de naastgelegen rozentuin. Heel rustgevend mag ik wel zeggen! :-) Al snel begint het echter te kriebelen en dus loop ik langs de mooie huizen, via de uitgaansstraat Villanueva en via een ouderwets straatmuseum (soort kijkdozen met gekleide taferelen) weer terug naar het centrum.

In de supermarkt geef ik meer geld uit dan ik wil, want ik heb er een hekel aan om reisbudget uit te geven aan drogisterij-artikelen. Maar ja, een en ander is weer aan vervanging toe. Vervolgens ga ik weer op zoek naar een hapje eten en sluit mijn avond af op het plein, waar ik in gesprek raak met de schrijver Carlos Lépez. Interessant, leuk en schattig, zoals deze oudere man met gekopieerde boekjes van zijn gedichten rondloopt, waarop een foto van hem staat van zeker 40 jaar geleden! Het is een charmeur! Hij maakt mijn dag weer compleet en met moeite neem ik afscheid... een bijzondere ontmoeting...


Woensdag 27 oktober wordt ik wakker, en al heb ik het niet meteen in de gaten, het is een hele bijzondere dag. Op mijn gemakkie start ik op, werk mijn dagboek bij en pak mijn spullen weer voor vertrek richting Puerto Madryn. Zodra ik bepakt en bezakt weer mijn hostel heb verlaten, bekruipt me het gevoel dat er iets niet klopt... het is veel te rustig voor een woensdag! De winkels zijn gesloten, er zijn niet of nauwelijks mensen op straat of op het plein en als ik bij het verlaten busstation aankom, hangt de vlag halfstok. En dus stap ik eerst op het toeristisch infopunt af; ik wil weten wat er aan de hand is!

Nestor Kirchner blijkt deze ochtend overleden te zijn aan een hartaanval op 60-jarige leeftijd. Hij was de ex-president van Argentinië voor 4,5 jaar én de echtgenoot van de huidige president Cristina Fernández de Kirchner. Het land is dus 3 dagen in diepe rouw. Al was het vandaag al een bijzondere dag, omdat er ook een volkstelling plaatsvindt, waarvoor mensen thuis moesten blijven totdat er iemand langsgekomen was.


Mijn betrokkenheid laat wat te wensen over, besef ik, als ik toch wel blij ben dat mijn bus ´gewoon´ blijkt te vertrekken. Het reizigersleven gaat immers gewoon door! Fijne bijkomstigheid is dat ik deze rit zowat het hele achterste gedeelte van de bus voor mijzelf heb! En dat om een nieuw record van 24 uur bussen te vestigen! Heerlijk! Het landschap is alles behalve afwisselend, maar daardoor niet minder indrukwekkend. De Argentijnse pampa´s zijn onmetelijk en dus start dit uitzicht vrijwel direct buiten Mendoza na vertrek om 12.00 uur en sta ik er de volgende ochtend ook ´gewoon´ weer mee op. Heel bijzonder om zo de enorme afstanden van dit land te ervaren!

Behoorlijk gaar kom ik uiteindelijk in Puerto Madryn aan: mijn eerste kennismaking met Patagonië! Veelbelovend!