Argentinië: Ushuaia

Een prachtige vlucht brengt me op 15 november van El Calafate naar Ushuaia, waar ik in het luxe hostel Freestyle incheck. Mooi vormgegeven en alles erop en eraan: lekker!

Het is zo vreemd hier te zijn, ik ben er een beetje van uit mijn doen. Het voelt als het einde van mijn reis, maar het is natuurlijk het begin van een waanzinnig onderdeel! En omdat ik me er nu pas op richt, besef ik dat ik nog de nodige zaken wil regelen/kopen (anders had ik ze 5 maanden mee moeten sjouwen). Vandaar dat ik me hier voor het moment dus ook meer richt op de winkelstraat dan andere natuur- of cultuurmogelijkheden die Ushuaia biedt.

Shopping time! Mijn eerste indruk gisteravond van de winkelstraat was veelbelovend, al kom ik er snel achter dat zelfs met wat kilootjes minder, ik nog steeds een ´grande dame´ ben en zeker voor Zuid-Amerikaanse standaarden. Dan blijkt de winkelstraat ineens een stuk kleiner te voelen! Werkelijk in de allerlaatste zaak weet ik een pássende gewatteerde trekkingbroek naar mijn zin te vinden: yes! En ja hoor, nog wel een damesmodel!... Ik was inmiddels mentaal al zover om over te stappen op de herenmodellen, maar die mij er dan toch gevoelsmatig als een michellinmannetje eruit laten zien. Gelukkig blijkt dat niet nodig.

Verder heb ik 2 paar skihandschoenen gescoord (keurig zoals me werd gevraagd), extra dikke sokken en dunne voor eronder, een nieuw dagboek (ik heb er inmiddels 2 volgeschreven en -geplakt), een nieuwe memorycard van 4 gig (al ben ik nog in twijfel of ik het advies van Lonely Planet moet volgen die zegt dat je je voorgenomen volume moet verdubbelen!) en heb tenslotte ook mijn drogisterijspulletjes aangevuld. Er is maar 1 teleurstelling: geen geadviseerde waterdichte rugzak waarin ik mijn camera mee kan nemen als ik in de kleine zodiacs aan wal ga. Ongelofelijk dat ze dat juist híer, volledig omgeven door water, niet verkopen! Dan maar op de low-budgetmanier: met plastic zakken van de supermarkt! Haha...

Het blijft een hele praktische dag, want met een was- en droogmachine in de buurt kan ik lekker alles schoon weer meenemen. Alhoewel er altijd nog de kleding is die ik aanheb. Typisch, hoe jammer ik dat toch elke keer vind dat die niet mee gewassen kan worden. Verder wil ik alles graag op internet bijgewerkt hebben. Dus vandaag mijn verslag van El Calafate en morgen de foto´s. Ik eet nog een hapje in het centrum en loop in de miezerregen terug naar het hostel, waar ik nog een keer de meegenomen Antarctica-info doorlees. Het houdt me allemaal goed bezig als ik weer in slaap probeer te komen!


Het is een bijzondere dag vandaag, dinsdag 16 november, want dit is de eerste officiële dag van mijn Antarcticareis. Het betekent dat ik vanavond in een heel luxe hotel slaap! Nu dus zorgen dat ik op tijd uitgecheckt ben. Dat is nog niet zo eenvoudig, want alles wat ik extra gekocht heb, moet natuurlijk ook mee! Het nodige prop- en duwwerk is niet meer toereikend en dus probeer ik zittend op mijn rugzak alles lekker te pletten! ... Ik moet er zelf om lachen! Dat wordt nog wat als ik in Buenos Aires de paar kilo die ik daar heb achtergelaten ook nog eens ergens moet zien te laten. Eigenlijk kan ik vanalles weggooien/achterlaten, omdat ik in de afgewassen en versleten kleding echt niet meer ´gewoon´ toonbaar ben in NL. Maar het blijft prima kluskleding... Haha... ben waarschijnlijk gewoon teveel gehecht geraakt aan mijn spulletjes om er afstand van te doen.

Als het dan eindelijk alles in mijn rugzak is verdwenen maak ik nog dankbaar gebruik van het goedkope internet in het hostel. Ik spendeer heel wat uurtjes achter het scherm, maar uiteindelijk ben ik dan ook helemaal bij met het plaatsen van mijn foto´s. Het schoont tegelijkertijd lekker op, wat mij straks thuis al een eerste schifting scheelt.

Weer helemaal bepakt en bezakt ga ik op zoek naar mijn hotel. Ik moet bekennen dat ik vandaag toch wat extra aandacht aan mijn uiterlijk heb besteed. Je kunt tenslotte maar 1 keer een eerste indruk maken! Bovendien heb ik op internet het hotel opgezocht en ik heb zo´n vermoeden dat ik toch behoorlijk uit de toon val met mijn huidige low-budgetreizigerslook! Het levert me heerlijke binnenpretjes op! Het blijkt toch wat pittiger hier de stijle straatjes op en neer te sjouwen met de extra kilo´s en dus kom ik helaas lekker bezweet aan. Ik vraag me dan ook af of de uitzonderlijke luxe van mijn parfum vanaag wel zin heeft gehad! Ach alleen het idee al is voor mij voldoende!


Ik check in in Hotel Las Lengas en bewonder mijn kamer! Geweldig! Natuurlijk ben ik nog het meest nieuwsgierig naar mijn kamergenote die nog niet aanwezig blijkt te zijn. Dan maar opverkenning in de rest van het hotel totdat er een briefing is. Ondertussen zie ik natuurlijk al de nodige mensen rondlopen, waarbij mij één ding opvalt: enorme fototoestellen! Was ik al blij met mijn ´setje´, dat valt werkelijk in het niet bij wat hier tentoongesteld wordt. Bij de eerste kennismaking van mijn Amerikaanse tafelgenoten blijkt ook het aantal reizen dat ze gehad hebben én nog gaan doen: ´much bigger´!


Ja hoor, ik ben in een volledig nieuwe wereld gestapt! Ik moet echt even schakelen en kijk een beetje de kat uit de boom, terwijl ik tegelijkertijd ook zit te genieten van het contrast. Zo verwacht ik niet dat de anderen morgenmiddag bij het inschepen ook met plastic tassen van de supermarkt zullen staan te wachten, omdat het aan boord zoveel duurder is. Zo grappig! Dat was haast standaard bij de ferrietocht die ik in Chili maakte. Het blijkt dus een heerlijke nieuwe ervaring en vandaar dat ik met een grote glimlach loop te observeren!


De briefing zelf is kort en krachtig voor een klein publiek, omdat het niet noodzakelijk is om hierbij aanwezig te zijn. Mijn nieuwsgierigheid naar de andere deelnemers is daarom nog niet helemaal bevredigd! Daarvoor moet ik nog even wachten. Aansluitend eet ik nog een hapje in het restaurant, lees mijn boek uit en geniet uitgebreid van mijn kamer mét tv, superzacht bed met donzig dekbed+kussens en voorlopig ook nog zonder kamergenoot! Om 21.30 uur arriveert ze rechtstreeks vanuit Engeland. Krappe timing lijkt mij, maar wel gelukt! Karen blijkt een aardige computerprogrammeur: dat komt wel goed samen in een cabin!


Na een hele warme nacht, waarbij ik met tegenzin mijn zachte dekbed van me heb afgeschoven, ben ik heel vroeg op. Ik laat me het superdeluxe ontbijt smaken en check uit. Mijn grote bagage gaat al naar de boot! Het is fris (3 graden), flink bewolkt, miezerig en er staat een behoorlijke wind. Ik had gehoopt op beter weer om te vertrekken! Ik regel nog wat laatste dingen via internet/mail en dank zus Laura die er heerlijk voor gezorgd heeft dat ik vanaf 11 december (thuiskomst) ´gewoon´ weer op mijn vertrouwde mobiele nummer bereikbaar ben. Voor diegenen die het gemist hebben: mijn Argentijnse telefoon was in Cordóba met mijn Nederlandse simkaart gestolen.

In de regen loop ik naar het centrum, om wat lekkere dingen voor aan boord te kopen. Maar om in het plaatje te passen, zorg ik wel dat de plastic zakken in mijn rugzak passen! Haha... het moet niet veel gekker worden! Je zou toch denken dat ik inmiddels wel wat wijzer ben geworden om me daarvan iets aan te trekken. Ach ze leren mijn ware ik nog wel kennen.

De regen is een goed excuus om een leuk café/restaurant in te duiken, waar ik wat lunch en mijn Lonely Planet van Antarctica uitpluis. Daarna maak ik wat foto´s van de boot en de haven, probeer nog wat Dollars voor aan boord te scoren én maak dit laatste verslag in een internetcafé.

Het is nu 15.10 uur en over een twintig minuten brengt een bus me naar de boot. Spannend! Het gaat er nu echt van komen! Ik heb begrepen dat er geen internet beschikbaar is op de boot. Mocht er al internet beschikbaar zijn op de Falklandeilanden, nou dan kan ik je beloven dat ik zo blij ben wat anders te zien dan de boot, dat ik zeker niet achter een computer zal duiken. Dus het wordt na de bootreis voordat ik een en ander weer via internet met jullie kan delen! Daar kijk ik nu al naar uit!

De verwachting is dat ik 5 december weer aan wal kom en 6 december vlieg ik dan door naar Buenos Aires om vervolgens 10 december naar Nederland te vertrekken met een verwachte aankomst op de 11e. Ook daar kijk ik naar uit en vooral om iedereen weer live te zien en spreken!

Maar nu eerst: op naar ANTARCTICA!!!

(ik krijg er gewoon kippevel van!)