Brazilië: Bonito

Bonito is een plaats met een prachtige omgeving, waar vele rijke Brazilianen vakantie vieren. Het is tevens een voorbeeldlocatie als het om ecotoerisme gaat en de vergaande regulering daarvan. Die combinatie maakt het tot een van de duurste regio´s van het land.

Geen wonder dus dat meteen de eerste avond ik al aangesproken wordt door Diana en Juan Luis. Zij zijn meegekomen uit de Pantanal en willen graag samen een tour boeken. Het is hier namelijk zo dat je de tour apart van het vervoer betaald en het vervoer is per auto. Dus meer personen betekent lagere transportkosten. Vandaar dat ik graag aanhaak bij dit leuke Venezuelaanse stel dat in Barcelona woont. We besluiten de dag erna meteen de Rio da Prata te bezoeken, een rivier die bekend staat om zijn kristalhelder water.

Na een heerlijke nacht in de 4-persoonskamer voor mezelf, vertrekken we aansluitend op het ontbijt. Het is een ruim uur rijden door een wat droger en weidser landschap. Bij aankomst in het zeer gestructureerde en verzorgde bezoekerscentrum hijssen we ons in speciale drijfpakken (soort duikpakken). Ik voel me bijzonder charmant... (niet dus!) en ben blij dat we de camera´s moeten achterlaten. :-) Een open truck brengt ons naar de rand van het bos, waar we zo´n 30 minuten doorheen wandelen om bij de rivier aan te komen. Wow! Wat een geweldig gezicht! Het is alsof er een aquarium met mineraalwater voor ons klaarligt met zo´n 50 verschillende vissoorten.

We krijgen een korte instructie en laten ons vervolgens, voorzien van de nodige snorkelspullen, door de rivier al drijvend meenemen. Wat een bijzondere ervaring! De hoogte van het water verschilt van ongeveer een halve meter tot enkele meters aan het einde van de rivier. We drijven achter elkaar op zo´n 2 meter afstand en ik geniet van de onderwaterwereld die langzaam aan me voorbij trekt. Dit is geweldig! De vissen komen nieuwsgierig een kijkje nemen tussen de planten en boomstronken door. Hier en daar een kleine waterversnelling of een duik onder bomen door, dan weer een hele grote school vissen of bladeren die in herfstkleuren als edelstenen schitteren door het zonlicht in het water: ik kan er geen genoeg van krijgen! En met mij de anderen, die ook allemaal de boot ontwijken die eventueel de route inkort voor de liefhebbers. Het is de duurste tour tot nu toe, maar voor mij absoluut het geld waard! Enige minpunt zijn de vele insectenbeten die ik heb opgelopen in het bos, omdat muggenspul en zonnebrandcrème niet gebruikt mogen worden om het heldere water te behouden. Dit heeft dus zeer jeukende consequenties!

Het aansluitende lunchbuffet is al even goed geregeld als smakelijk. We duiken daarna even de hangmatten in die van leer zijn gemaakt. Mooi, maar door het droge weer voelt het materiaal hard aan en niet comfortabel. Het is echter niet voor lang, omdat we al snel weer doorrijden naar Buraco das Araras. Een grote ingestorte grot die nu als een enorm gat het woongebied is van enkele tientallen blauwe Papagaaien. Mijn reisgids geeft aan dat deze attractie vergeten kan worden, maar ik moet zeggen dat ik het toch leuk en indrukwekkend vind om deze mooie vogels in zulke aantallen te zien in deze omgeving. De uitdaging is om ze ook in hun prachtigste kleuren op de foto te krijgen en liefst natuurlijk als ze over komen vliegen. We moeten om onszelf lachen als we blijven klikken bij het overvliegen! Net een sport!

Even later komen een paar Brazilianen aan met kooien vol met honderden Kanaries. Deze zijn door de politie onderschept en worden hier in het vogelpark bevrijd. Dat doet toch wel wat met me. Zeker als je ze daarna heerlijk badderend in het beschikbare water ziet spartelen. We zijn onder de indruk van dit kordate optreden van de politie. Zeker als ik de Venezuelaanse versie hoor, waarbij de politie gewoon omgekocht wordt.

Weer terug in de auto weet ik mijn ogen niet meer open te houden... En zo ben ik gevoelsmatig weer snel in het hostel waar ik om het hoekje een bakje ´instant noodles´ haal. Met herinneringen aan China en de vele bakken die we daar gegeten hebben, geniet ik van de simpele maaltijd. Zo´n mazzel, want opnieuw heb ik de kamer voor mezelf en dus slaap ik weer goed.

Het duurde even voordat ik de knoop doorgehakt had, maar ik heb toch besloten om nog een extra dagje in dit mooie gebied te blijven. En dus ga ik weer op pad met Diana en Juan. Dit keer naar de Rio do Peixe. Maar voordat we daar aan de wandel kunnen langs de rivier, moeten we eerst weer een uurtje over de weg die onder constructie is. Na het nodige stofhappen komen we dan in een fazenda terecht (lokale boerderij) die is aangepast voor de toeristen. Onder begeleiding lopen we een pad af langs vele kleine en grotere watervallen totdat we na een uurtje aankomen bij een schitterend exemplaar waar we het water in kunnen. Het is een idyllisch plaatje!

Diana, als biologe betrokken bij vele vogelprojecten, loopt het liefst alleen in stilte achterop met haar verrekijker en vogelboek in de hand. En vandaar dat ik met Juan apart weer terugloop. Onderweg worden we verrast door een groep van zo´n 9 apen die ons toch relatief dichtbij laten komen evenals een prachtige vogel die eruit ziet als een pauw zonder de waaier aan veren. Prachtig! Op de terugweg trotseren we nog een stier die in de weg staat, voordat we bij de fazenda zijn en bij het lunchbuffet kunnen aanschuiven. De eigenaar voert er de Toekans en Papagaaien en dus is er volop kans voor een toeristische foto met de dieren op je arm of hoofd. Juan en ik zien ze liever in de natuur op de foto, maar ik zie wel kans om een paar leuke close ups te maken. Vooral de Toekan is zo belachelijk mooi dat hij er nep uitziet, alsof hij van plastic is gemaakt!

Na de lunch lopen we nog naar een ander gedeelte van de rivier waar een natuurlijk zwembad onderaan de watervallen is ontstaan. Het is een heerlijke koude duik met aansluitend de waterval als schoudermassage. Een perfecte afronding van een relaxte dag. Zeker te duur voor hetgeen aangeboden wordt, maar desalnietemin een heerlijke dag.

Met een simpele maaltijd in het hostel en de nodige uurtjes achter de gratis computer sluit ik mijn dag af. Het is niet te geloven, maar ook vannacht slaap ik weer in mijn uppie.

Daardoor is het extra relaxt opstaan en zeker met de vrije ochtend die ik voor mezelf heb ingepland. Een mooie grot moet er voor wijken, maar dat voelt goed. Zo kan ik een ticket bij het busstation kopen voor de rit van vandaag naar Foz do Iguazu (15,5 uur!), mijn verslagen op internet bijwerken en de nodige boekingen doen voor Argentinië en Chili. Om het betaalbaar te houden moet ik wel een wat strakkere planning maken en dus vooraf de nodige zaken regelen. Maar dat voelt ook weer goed. Dan weet ik waar ik aan toe ben en het is lekker om al wat geregeld te hebben.

Om 14.00 uur vertrek ik met een Australisch stel naar de bushalte. Het eerste deel naar Dourados verloopt gevoelsmatig traag doordat het een stopbus betreft. Om 20.30 uur komen we aan en mogen er tot 23.30 uur wachten op onze aansluiting naar Foz do Iguazu. De verwachte aankomsttijd is daar 09.00 uur lokale tijd (het is er een uur later). Om 05.45 uur worden we nog verrast met een buswissel. Jammer want dit was mijn beste nacht tot nog toe in een bus!

Maar goed, in totaal 3 bussen later sta ik dan toch in Foz met een vreemd gevoel... Dit wordt mijn laaste dag Brazilië!!! Maar omdat ik zo in mijn reisritme zit, voelt dat dus niet zo. Goed om er toch even bewust bij stil te staan. Ik ga Brazilië in ieder geval met een knaller verlaten, want deze plaats staat bekend om zijn enorme watervallen.

Tot snel voor een lekker vochtig verslag vanuit Argentinië!!!