Brazilië: Santarém & Alter do Chao

Na zo´n prachtige periode op de boot met bijzondere ontmoetingen, is het even schakelen in Santarém.

Vooral omdat ik in eerste instantie een paar zaken te regelen heb. Dus na het inchecken in Hotel Brasil ga ik meteen op pad voor een ticket Santarém naar Manaus. Ai, het is een kostbare fout die ik heb gemaakt. Want een vlucht op korte termijn is duur, wat ik natuurlijk had kunnen weten. Maar goed, het tweede ticket van Manaus naar Nationaal Park Pantenal en dan de plaats Campo Grande maakt weer wat goed, want er is een speciale promotie. De vertrekdatum is echter wel een aantal dagen later dan in eerste instantie gewenst met als consequentie dat mijn programma behoorlijk uitloopt hier in het prachtige Brazilië. Maar dat neem ik graag op de koop toe!

Bij het reisbureau wil ik meteen een tour boeken naar het nabijgelegen regenwoud, maar helaas verkoopt ze niet aan 1 persoon. En dus ga ik vol goede moed op zoek naar een ander bureau dat buiten het centrum zou moeten liggen... Je voelt het al aankomen, zo´n 3,5 uur later ben ik weer terug in het centrum op een terrasje om bij te tanken. Dat bureautje zit in ieder geval niet waar het moet zitten!

Ik besluit door te reizen naar het backpackersplaatsje Alter do Chao dat bekend staat om het prachtige plaatje door een enorme zandbank direct voor de kust. Het ligt dichterbij het regenwoud en zou ook touroperators moeten hebben. Ik laat me echter eerst nog verleiden door Internet en wordt daarvoor beloond, want onverwacht zit ik via Skype weer voor de hele familie. Leuk, al zien ze er door de trage verbinding een beetje vaag uit! :-)

En dus later dan gepland, vertrek ik per bus naar Alter do Chao. Het is inderdaad een prachtig plaatje en dus niet voor niets toeristisch. Toch probeer ik me in eerste instantie te richten op het boeken van een tour en ga op zoek naar de twee bureautjes die er zouden moeten zijn. Eentje gevonden! Maar helaas gesloten tot 17.00 uur. De andere is foetsie! Om 18.00 uur is er echter nog steeds niemand en ik besluit weer terug te gaan naar Santarém, omdat ik daar mijn hotelkamer nog heb. Prima hoor, het is een aardige plaats en er zijn leuke tentjes om wat te eten.

Ik heb echter nog 2 dagen in dit gebied te vullen voor mijn vlucht en nu de tour niet zo lukt, besluit ik terug te gaan naar Alter do Chao en daar een nacht te verblijven. Het is maar een uurtje met de bus en met kleine bagage ga ik op pad. Bij het zoeken naar een pousada, zie ik dat het bureautje nog steeds dicht is. Het moet zo zijn! Vlak daarna ontmoet ik de twee Italiaanse dames van de boot en ik eet gezellig een hapje met ze mee. Daarna vind ik toch nog een goedkope optie om te slapen. Ik ben inmiddels toe aan een siësta en bij nog steeds gebrek aan een boek, besluit ik me al een beetje voor te bereiden op Argentinië en Chili. Zo vliegt de middag weer voorbij.

Het is druk in het dorp met dagjesmensen zo op zondag en dat blijkt ook uit de vele stalletjes met eten. Dus zoek ik een heerlijk ondefinieerbaar hapje uit! Het blijkt een purée met garnalen te zijn compleet met rijst en een soort spinazie. Lekker! Ik beland nog op een terrasje met live muziek. Gezellig! Mijn bedje weet ik daarna weer snel te vinden. Er is nog wat slaap in te halen sinds de boot... haha...

De andere ochtend blijkt hét reisbureautje open te zijn... een dagtour zou nog kunnen... Helaas blijkt de ene die ze hebben met 4 personen volgeboekt te zijn. Als ik vervolgens mijn ontbijtje aan het water eet, wordt me alsnog een boottour aangeboden. Yes! ... Alleen duurt deze tot 22.00 uur en dat valt niet te combineren met mijn reis nog naar Santarém en het vliegveld vanavond. Dus jammer... er is géén tour voor mij bestemd hier!

Ik zet me er overheen en laat me heel toeristisch door een roeibootje naar de zandbank roeien. (Zonder spullen ook te zwemmen, maar ik bevorder ook graag hier de lokale economie! :-) Het is nog vroeg, zo´n 09.00 uur, en het is heerlijk rustig vergeleken met gister. Ik maak een strandwandeling en zoek een afgezonderd super stekkie uit. Een duik in het redelijk warme water frist toch op met het windje: dit is genieten hier op het strand. Om 12.00 uur besluit ik terug te gaan naar mijn kamer, waar helaas het water afgesloten blijkt. Daar gaat mijn plannetje voor een lekkere douche.

Een uurtje later zit ik weer in de bus naar Santarém. Daar wil ik eerst nog even wat foto´s bij mijn site plaatsen. Het zit me om meerdere redenen niet mee, ook niet met de supertip van de easy-downlowd. Volgens mij ligt het aan de trage verbinding waardoor sites afsluiten voordat ze compleet zijn. Jammer! De 3 foto´s die wel lukten zijn wel aardig. Al besef ik ineens (bij het ontbreken van een fatsoenlijke totaalfoto van de boot) dat ik naar verhouding zeer weinig fotografeer. Ik denk dat het voornamelijk komt, omdat ik me regelmatig niet prettig voel met mijn grote camera. En dus ben ik hier in Brazilië veel op pad met mijn kleintje. Het is gewoon een feit dat ik daar toch anders mee om ga. Bovendien probeer ik vooral alles te beleven en heb ik vaak al genoeg aan mijn hoofd!

Na deze bewustwording en fotofrustratie sluit ik internet abrubt af en ga naar Hotel Brasil waar ik mijn grote bagage had achtergelaten. Een snelle opfrisbeurt en aangepaste kleding en ik kan weer op pad. Ik wil namelijk voor het donker de bus naar het vliegveld hebben. En dat Aeroport en Aeroport niet hetzelfde is, blijkt wel uit het feit dat ik toch weer in een foute bus terechtkom. Ik raak eraan gewend en in dit geval neemt het vragen en erachterkomen dus ook maar 1 halte in beslag.

Om 19.00 uur kom ik op het vliegveld aan, terwijl mijn vlucht pas om 01.30 uur vertrekt. De luchthaven is veel kleiner dan verwacht en ik installeer me in het enige restaurantje. Een lekkere hap kan geen kwaad! Ik hou me verder bezig met een behoorlijk gedetailleerde route van Argentinië en Chili. Leuk hoor om me zo voor te bereiden. Totdat het besef komt dat ik een keus moet maken en uiteindelijk het rondreizen wint van de 4 weken Spaanse lessen en vrijwilligerswerk in Argentinië. Dat zat er natuurlijk dik in met al mijn plannen voor het zuidelijke deel van Zuid-Amerika en de uitloop van Brazilië. Misschien kan ik wel een weekje of zo op les. Dat moet ik ter plaatse even bekijken. In ieder geval ben ik zeer productief geweest in de wachtende uurtjes.

Het wordt even taai als de vlucht 2 uur vertraging blijkt te hebben. Maar ook dat komt goed en uiteindelijk zet ik dan ook voet aan land in Manaus. Hier blijf ik op het vliegveld totdat het licht wordt, zodat ik weer veilig de bus kan pakken. Bovendien scheelt het me een nacht in een hotel. De rit naar het centrum is pittig, want de bussen zitten extreem vol. Zo erg zelfs dat ik er eentje heb laten gaan, toen de jongen voor mij al problemen had binnen de deuren te komen. Laat staan dat mij dat zou lukken met bagage! Een half uur later besluit ik gewoon maar alles in de strijd te gooien en wring mezelf de bus in. De tergend langzame busrit zorgt voor weinig wind en dus loopt het zweet met straaltjes van mijn lijf. Ik blijk een dankbaar schouwspel voor de passagiers terwijl ik me staande probeer te houden. Ik heb ze wel weer verdiend zo!

Ik check in in Hostel Manaus en dat blijkt een goede zet. Ontmoetingen met oude bekenden van de boot en leuke nieuwe kennismakingen volgen elkaar op. Ondanks de vermoeidheid, weet ik me toch te verdiepen in de jungletours hier. Het moet er een keer van komen! En zojuist heb ik me dan ook laten verleiden tot een 4-daagse trip met vertrek morgenochtend. Met in ieder geval 2 leuke Duitse meiden ga ik een prachtig programma tegemoet, waar ik jullie over een aantal dagen alles over zal vertellen! Met als hoogte- (of misschien wel diepte-)punt een overnachting in een hangmat in de jungle... Dat wordt misschien wel de langste nacht van mijn reis...