Brazilië: Belém & Ilha Marájo

Een berichtje vanuit Belém en omgeving. Ik zit hier inmiddels al sinds zaterdag. Tot mijn spijt blijkt namelijk de boottocht op de Amazonerivier alleen te vertrekken op dins-, woens- en vrijdagen. Haha... lekkere planning van mij. Maar valt me nog mee dat dit de eerste keer is hoor!

En dus heb ik mezelf getrakteerd op een paar dagen Ilha Marájo. Het schijnt het grootste zoetwatereiland ter wereld te zijn in de Amazonerivier dus en is iets groter dan Zwitserland: enorm dus! Daar heb ik echter weinig van gemerkt moet ik je eerlijk zeggen, omdat vanuit Belém maar een klein deel bewoonbaar en bereikbaar is. De rest is begroeid met regenwoud.

En zo zit ik op zondag om 10.00 uur op de boot naar Camará de havenplaats van het eiland. Heel relaxt hoor zo´n 3 uurtjes op de boot. Vooral lekker mensen kijken en veel lezen. De boot biedt plaats aan zo´n 600 passagiers, maar ik schat zo in dat 1/3 bezet is. Lekker ruim zitten/hangen dus. Ik heb ook weinig om naar om te kijken, want ik heb mijn grote bagage in een kluis achtergelaten in het hotel, waar ik na dit eilandbezoek weer terug naar toe ga. Heerlijk zo weinig bagage!

Eenmaal aangekomen neem ik de bus naar Salvaterra één van de 3 plaatsen. Het is wel een beetje vaag waar ik uit moest stappen, en helaas kan de dame naast me daar niet echt bij helpen. Dan maar een gokje. En als de bus weer vertrekt sta ik midden in een muisstil dorpje. Echt een slaperige zondagmiddag...

Gelukkig blijken er wel voldoende mensen rond te hangen (lees mannen in een kroeg, haha) aan wie ik de weg vraag naar Hotel Beira Mar. En dat blijkt niet ver weg, zodat ik me al snel op mijn kamer kon omkleden. Want jawel het strand stond weer op het programma! :-)

En waarom het zo stil is in het dorpje? Juist! Omdat ze allemaal op het strand zitten: gezellig! Hele gezinnen met vanalles en nog wat bij de hand. Er wordt volop gevoetbald door de mannen en de dames zijn heerlijk aan de klets. Ik schuif bij een strandtentje aan waar de muziek toch ietwat aan de luide kant is, maar dat mag de pret niet drukken. Ik heb het er prima naar mijn zin de rest van de middag.

De echte uitdaging zit hem in het vinden van een hapje eten, omdat hier toch veel gesloten blijkt te zijn. Als ik dan voor de tweede keer bij een restaurantje sta, wordt ik toch binnengelaten al gaan ze pas over een half uurtje officieel open. Goed hoor, want ik krijg al een lekker fruitsapje voorgeschoteld en met mijn boek nog in de hand kom ik de tijd wel door. De eigenaar heeft echter een vriend op bezoek (die al aan me is voorgesteld) die het nodige bier al achter zijn kiezen heeft zitten. En wat staat er op het programma: karaoke! Ahhhh... bij gebrek aan anderen om zich op te richten, worden de liefdesliedjes met volle overtuiging op mij gericht, terwijl ik me toch heeeeeel serieus in mijn boek probeer te verdiepen... Ach als je behoorlijk wat alcohol achter je kiezen hebt zitten, heb je niet veel nodig... :-)
Na driekwartier heeft de eigenaar nog steeds niet alle knoppen naar zijn zin staan van de versterker en dus komt er (gelukkig) toch nog een eind aan deze kwelling... In de tussentijd is mijn bestelling genoteerd en zodra ik deze ontvang en achter mijn kiezen heb zitten, sla ik op de vlucht... Genoeg gehad voor vandaag!

Fijn dat op maandagochtend het dorpje tot leven blijkt te komen en ik slenter zo naar de pier waar je per boot naar het derde plaatsje Soure kunt gaan. Voor mij een mooie locatie om weer mijn boek in te duiken. Het is allemaal zo relaxt... ik wordt er lekker loom van. Haha... ik ga me bijna vervelen! Op de terugweg bezoek ik nog een supermarkt en koop ik touw om mijn hangmat te bevestigen op de boot. Al denk ik achteraf gezien dat ze me toch een te zware/stugge kwaliteit hebben verkocht. Ik ben benieuwd. De laatste uurtjes op het eiland weet ik te doden met internet, wederom mijn boek en nog een heerlijke siësta.

De eigenaar van het hotel heeft geregeld dat ik wordt opgehaald en zo krijg ik per minibusje een gratis tour door het dorp, voordat iedereen weer is opgehaald. Eenmaal bij de haven kan ik direct aan boord, want mijn boot vertrekt om 15.00 uur. Het is een prachtige tocht met de ondergaande zon boven het regenwoud dat zo aan de oevers het water in duikt...

Met de bus beland ik weer bij hotel Amazonia. Ik ga nog op pad voor een restaurant, maar het lukt me niet een geschikt tentje te vinden. En dus kom ik weer met pasta en tonijn thuis... :-) Klinkt bekend niet? Ik kom verder niemand tegen in het hotel en duik vervolgens maar de anonimiteit in van mijn kamer...

Nu heb ik dan een heerlijke nacht gehad. Ik had namelijk schijnbaar ook al op de boot kunnen overnachten, maar ik zag een lekker bed met eigen badkamer toch even wat meer zitten. Zodadelijk ga ik nog wat inkopen doen bij de supermarkt en dan is het eindelijk richting de haven voor de langverwachte Amazonetocht...