Brazilië: Natal

Na de wonderlijke belevenissen op de eilanden kwam ik weer terug in het relaxte Natal. Het is een prachtige verzorgde badplaats, tenminste het stuk waar ik verblijf in hostel Albergue da Costa en dat is aan het strand van Ponta Negra. Het is zo fijn om ergens terug te komen en niet op zoek te hoeven gaan. Voelt heel vertrouwd!

Na een nachtje slapen waren mijn recente belevenissen nog niet helemaal uit mijn lijf. En aangespoord door mijn hormonen bleek het dan ook eindelijk tijd voor een stevige huilbui. En dus zocht ik een plekje op het strand om er eens lekker aan toe te geven. Het bleef eruit stromen! Ik had het gevoel dat alles van het afgelopen half jaar er mee uit kwam aan spanningen en weet ik wat veel meer! Een paar vrienden die gewillig mijn tranen over zich heen lieten komen, probeerden met goed resultaat een en ander weer in het juiste perspectief te plaatsen. Zo heerlijk alleen al die vertrouwde stemmen.

En zo waar belande ik van de regen in de drup... en uiteindelijk brak het zonnetje weer door! Eigenlijk was het gewoon wel eens lekker om me zo te laten gaan. Het was gewoon nodig!

En zo begon ik toch weer opgedroogd aan een lekkere wandeling over de eindeloze boulevard van Ponte Negra. Hihi... eigenlijk is er verder weinig verantwoords te vertellen, want ik ben niet verder gekomen dan dat. En dat voelt ook heerlijk!

Bijzonder goed geslapen (hoe zou dat nou toch komen?) en ik beloot vandaag om lekker ´rundum hause´ te blijven. Met mijn boek en de computer, vermaak ik me prima. Al is het plaatsen van foto´s toch wel tijdrovend! Zo jammer, want het is zo leuk om ook beelden met je te delen! Bovendien heb ik gezien dat ik mijn reis strakjes in boekvorm kan bestellen en dan zijn die foto´s natuurlijk een toegevoegde waarde! Maar laat ik het zo zeggen, het duurt vast weer even voordat het zover is! :-)

Zodadelijk verlaat ik met de Italiaan Leo het hostel om de nachtbus naar Fortaleza te pakken. Opnieuw een badplaats en dus blijf ik er maar 1 nachtje, waarna ik doorreis naar een backpackersplaatsje Jericoacoara dat de laatste 23 km alleen per 4-wielaangedreven truck bereikbaar is door de zandduinen. Daar kijk ik naar uit! Eerlijk gezegd heb ik het wel een beetje gehad met de stranden, ik wordt er zo loom van. Een groot verschil natuurlijk met de vele watersporters die hier graag blijven hangen. Ik ben echter toe aan nieuwe impulsen! Dus werk ik aan mijn weg naar de Amazone!