Brazilië: Natal

Ja hoor, mijn eerste echte baaldag! En dus ga ik die ook maar meteen lekker van me afschrijven!

Het begon vanochtend allemaal prima...

Het zonnetje schijnt als ik opsta en dat is heerlijk als ik met al mijn zooi op pad ga. Na het ontbijt vertrek ik richting het busstation, waar ik al vrij snel ´mijn´ bus ontdek. Lekker propvol, want ik zit midden in de spits en ik ben blij als de dame snapt dat ik niet door het draaipoortje wil en ik in het voorste gedeelte mag blijven staan. Het is weer tanden op elkaar om me staande te houden, want de buschauffeur heeft er werkelijk geen boodschap aan of zijn rijstijl wel of niet bevordelijk is voor zijn pasagiers. Maar alles voor het goede doel, het scheelt weer een hoop geld!

Toch bekruipt me op een gegeven moment een onaangenaam gevoel, ook deze bus gaat weer niet zoals ik het zou willen. Gelukkig heb ik een goed richtingsgevoel en op het moment dat we toch echt voor mij links af moeten voor het metrostation, gaat de bus met volle kracht rechtdoor! Tijd om weer mijn mond open te doen en ja hoor, al snel zijn er weer 5 mensen bij betrokken.

Ik blijk inderdaad voor het laatste stuk een andere bus te moeten hebben. Zelf denk ik nog snel uit te stappen, misschien kan ik het lopen, of ik pak een taxi, maar uiteindelijk wordt ik door de chauffeur en ticketdame overtuigd om nog even af te wachten. Ik krijg wederom een papiertje in mijn handen geduwd met de naam van de juiste bus en moet dus gewoon even wachten... En met de minuut wordt het nijpender! Ik was namelijk om 07.30 uur vanaf het hostel vertrokken en inmiddels was het al 08.45 uur! En ik hing nog steeds aan de busbalken. Een lekker uurtje armen trainen kun je wel zeggen. Maar goed het doel is dus om om 09.00 uur mijn bus richting Natal te halen vanaf Rodoviaria, het centrale busstation, wat dus nog een half uur van het centrale metrostation is verwijderd.

Het begint te dagen dat ik waarschijnlijk mijn bus ga missen. Balen! Moet ik een nieuw ticket kopen! Voor mijn gevoel kom ik ook met de minuut kilometers verder verwijderd van het metrostation in het centrum. Had ik maar mijn instinct gevolgd! En als het ook echt niet verder kan naar mijn idee, wordt ik er keurig met instructies (die ik niet helemaal begrijp) uit gezet. Ik heb echter inmiddels toch al besloten in plaats van een bus naar de metro te nemen een taxi rechtstreeks naar het busstation te pakken. Mijn enige mogelijke redding... totdat ik de chauffeur zie. Aardig hoor, maar niet echt snugger of de snelste! Als ik hem er dan ook nog van verdenk wat extra omweggetjes naar de ingang te nemen en vervolgens ook het rituele spelletje begint met niet genoeg wisselgeld, heb ik het wel gehad. Enigszins mokkend zeg ik hem nog gedag, dan maar een duurder ritje.

Ik ren nog hoopvol naar de locatie waar mijn bus vertrekt, omdat de schade minder blijkt dan verwacht. Het is namelijk nog maar 09.08 uur! Het ziet er echter leeg uit... Nou heb ik al wel eens een keertje moeten wachten, dus je weet maar nooit! Maar bij navraag blijkt dat hij toch al is vertrokken... Balen!

Met mijn onbruikbare ticket ga ik naar de balie. Ik kan wel om 11.00 uur mee, daar ben ik blij mee. Maar als ik dan niet opnieuw hoef te betalen, ben ik pas echt blij verrast! Zo´n meevaller kan ik wel gebruiken!

Ik hang dus een paar uurtjes op het perron, totdat mijn bus vertrekt. Ik dacht maar 4 uurtjes, maar dat worden er al snel 5. En dus sta ik om 16.00 uur moe van het nietsdoen en met hoofdpijn op het busstation van Natal. Een locale bus pakken, zie ik niet meer zitten en ik duik dus weer een taxi in.

Jammer dat ik zo aan het einde van de middag aankom. Ik heb hier namelijk maar 1 nacht, omdat ik morgenvroeg met het vliegtuig al weer vertrek. En dan is het missen van een middag op locatie toch wel bijzonder jammer.

Gelukkig weet ik met de taxi wat tijd in te halen. Ik zet snel mijn spullen af bij het hele leuke hostel Albergue da Costa in Ponta Negra, een strand ten Zuiden van Natal. Hier wordt ik toch wel weer vrolijk van! De plaats doet heel Westers aan: het is schoon, opgeruimd en geregeld. Een leuke badplaats! Ik breng een bliksembezoek aan het strand om een beetje gevoel te krijgen bij de locatie en in de schemer loop ik vervolgens naar het winkelcentrum waar ik zou moeten kunnen pinnen.

De eerste optie mislukt wat pinnen betreft, maar gelukkig is er nog een tweede locatie waar ik wel beloond wordt met flappen! En als dan die laatste opdracht van de dag geslaagd is, ben ik er klaar mee. Mijn gebeden worden verhoord, want ook hier blijkt een bioscoop in het complex te zitten. Zo beland ik dus weer heerlijk even in een andere wereld, namelijk die van ´Salt´ met Angela Jolie in de hoofdrol. Een lekkere actiefilm die voor mij toch verassend eindigt.

Geheel in Amerikaanse stijl neem ik bij een lokaal fast-foodrestaurant nog een hamburgermenu. De calorieën of het budget... het kan me niets meer schelen. Ik ben teleurgesteld als de hamburger nog rauw blijkt! Ik laat echt niet snel iets staan, maar in dit geval... Met de milkshake in mijn handen ga ik weer terug naar huis. Het zal wel aan mijn geklooi van de dag liggen, als vervolgens het dekseltje eraf vliegt van de nog volle beker en de milkshake over mijn kleding van boven tot beneden druipt zo tussen mijn tenen in mijn schandalen... Ik kan het niet helpen zelf te moeten grijnzen: de perfecte afsluiting van een hele dure baaldag!

Truste... morgen weer een nieuwe dag!