Brazilië: Ubatuba & Paraty

Op 17 juli stond ik met een veelbelovend waterig zonnetje op in Sao Paolo. Op naar Ubatuba en Paraty, de plaatsjes die bekend staan om hun prachtige stranden in de omgeving.

Een en ander verloopt niet zoals gehoopt. Ik had al spijt van de bustijden die ik had geboekt, namelijk in de middag. Het idee was om ´s ochtends nog een park in Sao Paulo te bezoeken, maar daar kwam het natuurlijk niet meer van. Dus ´s middags de bus in met verwachte aankomsttijd om 18.30 uur. Niet echt lekker om dan nog naar mijn hostel op zoek te moeten gaan. En alsof Murphy bij de trip instapte, kreeg ik ook het gewenste hostel niet aan de lijn. Op internet stond ook wel dat ze alleen tussen 10.00 en 11.00 uur bereikbaar waren, maar dat is niet commercieel toch?

Ik besloot het erop te gokken. Had de route overgeschreven en zou dus vóór Ubatuba uitstappen bij een supermarkt, straatje links, zoveel straatjes rechts.. ergens aan het strand. En zo ook de chauffeur gevraagd...

Helaas, het zonnetje verdween onderweg en we kwamen werkelijk in stortregens terecht. Wat volgens mij een schitterende route moet zijn, heb ik als een grote waas ervaren. Toen het vervolgens ook nog donker werd, zag ik het niet meer zitten om in de stromende regen ´the middle of nowhere´ uit te stappen voor een hostel wat ik niet kon bereiken en zoals ik ook al had gezien, zonder taxi´s in de buurt voor alternatieven. En dus mijn beste Portugees weer uit mijn rugzak gehaald, om mijn chauffeur duidelijk te maken dat ik toch mee wilde doorrijden tot het eindpunt, het plaatsje Ubatuba. Hij had me inmiddels al lekker dicht bij hem op een stoel neergezet om me snel eruit te kunnen gooien. Nou dat duurde dus nog even.

Het bleek een prima zet. Ik kwam aan in Ubatuba, pikte snel een van de weinige taxi´s in en liet me naar hotel Xareu uit mijn reisgids brengen: op goed geluk! En ja hoor, kamers te over! Wie wil er ook in dit weer zitten??? Dus ik blij met de luxe kamer die nog beschikbaar was. In verband met de hoge prijs, sloot ik de dag zonder diner af (haha... eerder gemakzucht hoor). Dus worden de laatste chippies verorberd en moet er ook een geplet Happertje (soort ontbijtkoek) nog afkomstig uit NL aan geloven.

De andere ochtend vertrok ik na een stop bij de supermarkt en een snelle blik op het strand meteen door naar Paraty en jawel hoor, weer in de regen!
Het plaatsje Paraty heeft echter een hele leuke uitstraling en heeft veel meer te bieden in het oude centrum. Dat blijkt, want ondanks de regen en het feit dat het ook het seizoen niet is, zijn er behoorlijk wat (lokale) toeristen. Heel gezellig!

Het is de eerste keer dat ik bij het uitstappen op het station benaderd wordt om naar een specifiek hostel in de buurt mee te komen. Dat roept herinneringen op uit Azië. Slim bekeken, want ook ik wijk van mijn plan af en beland dus in het knusse Che Lagarto Hostel. Het is inmiddels gelukkig weer droog, maar verwacht niet dat er veel zal veranderen de komende dagen. Dus ik boek 2 nachten en regel op het busstation later die avond nog een busrit naar Rio de Janeiro.

Het weer maakt het wel gezellig in het hostel. Zo kom ik bij Jennifer en Wouter uit met wie ik een hapje eet en ga kaarten (pesten!). Later die avond ontmoet ik ook de Engelse meiden Abby en Louise. Leuk!

De andere ochtend wilde ik een boottocht maken. Hoewel het droog is, ziet de bewolking er naar mijn idee te dreigend uit. Omdat ik geen zin heb in een nat pak op een boot, besluit ik naar het plaatsje Trinidades te gaan met de lokale bus. En ik blijk niet de enige: de bekenden van de aovnd ervoor nemen ook plaats in de bus.

Het hyppie-achtige dorpje ziet er een beetje verlaten uit vanwege het laagseizoen, maar het strand mag er wezen. De rest verdwijnt uit het zicht als ze grote rotsen trotseren om op een ander deel van het strand terecht te komen. Ik blijf heerlijk achter in een luie strandstoel en voor het eerst bekruipt me het échte vakantiegevoel...

Omdat de zon ontbreekt en ik in een roes terechtkom :-) voelt het fris aan en neem de bus weer terug. Vanuit een fort op de heuvel zou er een prachtig uitzicht zijn en dus ga ik op onderzoek uit. Helaas blijkt de toegangsweg gesloten. Het dorpje wordt het gezellige alternatief. Waarbij ik eerst nog aan geld probeer te komen. Bij de derde bank en zo ongeveer het zevende apparaat, begin ik toch wat zweetdruppeltjes te vertonen... Maar ja hoor! De aanhouder wint!

Ik regel nog een hostel voor de avond erna in Rio en wordt blij verrast als ze aangeven dat ik een gratis transfer krijg bij 3 overnachtingen. Nou, tegen die luxe zeg ik geen nee! Komt goed!

Eenmaal in het hostel blijk ik mijn 8 persoonskamer niet meer voor mezelf te hebben, zoals de eerste nacht, maar deel ik hem met nog 4 anderen. Het is en blijft er heel gezellig en de gesprekken vliegen over een weer! Dit stekkie ga ik nog missen!

Ik kan gelukkig al een tipje van de sluier van Rio oplichten: heerlijk zonnig gecombineerd met buikkrampen als ik denk aan het stapelbed van maar liefst drie hoog waar ik vanavond in het bovenste bed in hoor te kruipen!...

Wordt vervolgd!