Brazilië: Sao Paolo

Een busrit van bijna 7 uur in de stromende regen bracht me vanuit Curitiba naar Sao Paolo. Wat ik door de regen heen kon zien, was prachtig! Zeer weelderige begroeide bergen met dorpjes gleden aan me voorbij! De vele groenscharkeringen zijn natuurlijk te danken aan de combinatie met vochtig weer! Dus ben ik blij dat ik daar deel vanuit mag maken... ahum...

Toch ietwat ontmoedigd, ben ik dolgelukkig als ik in Sao Paulo niet met mijn volle bepakking door de regen hoef te lopen naar het hotel. Het is zowaar droog! Cadeautje!

Ik had op het nippertje mijn hotelkamer geboekt, dus was blij dat er nog een kamer vrij was. Lekker helemaal voor mezelluf! Dat is toch wel genieten hoor na een gedeelde kamer. In een verstandige bui doe ik eerst een wasje, voordat ik er op uit ga om een hapje te eten. Helaas gaan de meeste winkels al dicht en voelt het niet meer zo plezierig. Dus zoek ik snel een leuk tentje in de buurt. Bij terugkomst blijkt echter dé tent ´gewoon´ bij mij onder het hotel te zitten. Helaas is het tjokkievol, want ik had er graag tussengezeten! Er zit namelijk een band die de boel helemaal enthousiast opzweept! Dit is ook het Brazilië waar ik naar uit heb gekeken! Met de heerlijke ritmes nog in mijn benen, ga ik de trap op naar mijn kamer en ja hoor: gelukkig kan ik van daaruit volop genieten van de muziek terwijl ik mijn dagboek weer bijwerk.

De andere ochtend loop ik in de motregen weer een wandelroute van mijn reisgids Lonely Planet. Heerlijk voor mijn krullen, coupe naturel, of zoals ik het zelf zie, mijn coupe de troep! Het is de thuisblijvers al opgevallen dat mijn maatstaven hier ietwat aangepast zijn en dus loop ik lekker vrij zonder paraplu het oude centrum van Sao Paolo rond. Het Theatro Municipal mag met recht de trots van de stad genoemd worden en ook de Catedral da Sé (die 8.000 personen zou moeten kunnen herbergen) is bijzonder indrukwekkend! Ik wijk even van de route af voor Edifício Copan, een flatgebouw van Oscar Niemeijer. Uiteindelijk kom ik uit bij het toppertje van de wandeling: het BANESPA-gebouw, een wolkenkrabber met 360 graden uitzicht. Overal gebouwen die opgaan in de mist van de motregen. Wat een overweldigende stad! Rua 25 de Março mag tot slot in de wandeling niet ontbreken: dé winkelstraat als het om koopjes gaat!

Ik gun mezelf een pauze voordat ik naar het Museo de Arte de Sao Paolo ga, of hier kortweg genoemd MASP. Een bijzonder gebouw waarin ik wederom oog in oog kom te staan met de werken van grootmeesters in het teken van de romantiek. Een ander deel van de expositie is van Max Ernst. Zeer gedetailleerde pentekeningen die me niet zo aanspreken. Eerlijk gezegd had ik wat meer van het museum verwacht, zoals het wordt beschreven en gepromoot, maar ik besef dat ik eigenlijk al verwend ben in de eerste 2 weken!

Ik duik nog even een internetcafé in, tenminste dat was de bedoeling. Het duurt wat langer dan gedacht en ja hoor, ook deze dag grijp ik naast een plekje in de toko onder mijn kamer. Maar opnieuw geniet ik van de klanken die door mijn raam naar binnen komen glijden!

Sao Paolo heb ik ervaren zoals verwacht en werd omschreven in de Lonely Planet: groot, ongrijpbaar en niet echt prachtig, maar wel op momenten mooi en gezellig.