Brazilië: Curitiba

Daar stond ik dan op het vliegveld in Curitiba met een heerlijk temperatuurtje van zo'n 25 graden. Inmiddels helemaal ontstresst! Haha..

Ik ben blijk als uiteindelijk toch de derde pinautomaat mij van mijn eerste Brazilaanse Reais wil voorzien. Het is hier lekker geregeld: een speciale toeristenbus rijdt de hotels langs. Handig! Dus ik sluit aan in de rij.

Dan stuit ik op een probleem of nou ja, uitdaging! Mijn flightbag heb ik naast een slotje extra beveiligd (na een tip van een Beversportmedewerker) met een tiewrap. Ja, hoe noem je zo'n ding in het Nederlands? Nou ja een plastic ding dat je aan kunt trekken en vervolgens alleen nog maar kunt losknippen. Dit is om zeker te weten dat er niet met je bagage is gerommeld. Handig... alleen hoe krijg ik hem er weer af als al mijn scherpe dingen keurig in die betreffende zak zitten? Het plastic freubelschaartje dat bij mijn naaisetje zit, raakt er van in de stress en gaat kapot. Ik kijk de heren van het busbedrijf heel lief aan en probeer in mijn beste Portugees (ehhh.. nou ja geen woord dus!) uit te leggen wat er aan de hand is. En daar komt mijn reddende engel met de oplossing: zijn nagelschaartje! Mijn eerste contact met een stoere Braziliaan!

Ik check in in Hotel Roma, aardig, maar niet bijzonder. Helaas geen singles beschikbaar dus kom ik op een 'dorm' terecht. Slaapzaal klinkt zo overdreven als het zoals in dit geval om een kamer gaat met 3 stapelbedden en eigen badkamer. Ik ben blij dat ik nog een bed beneden kan scoren en kom terecht bij 3 jonge Braziliaanse meiden. Heel gezellig al houden zij er een ander ritme op na. Als ik ga slapen, maken zij zich op voor het nachtleven. Ze zijn 25 uur (nee geen typefout!) met de bus onderweg geweest om hier een designfair bij te wonen. Alledrie zijn fashiondesigners. Gelukkig babbelt er eentje wat Engels, wat communiceren toch behoorlijk makkelijker maakt.

Curitiba is op mijn lijstje gekomen door onder andere een foto van het Oscar Niemeijer museum. Dus die stond op 13 juli als eerste op mijn lijstje. Werkelijk prachtig architectonisch, qua inrichting en wat de collectie betreft. Dit was voor mij het eerste moment waarbij mijn camera niet stilstond. Zo fotogeniek! Ik was helemaal in mijn element! Hiermee was mijn ietwat ongebruikelijke start in Brazilië voor mij meteen verantwoord! Had ik voorafgaand aan deze reis nog niet van hem gehoord, ik ben nu al een fan! En dat wordt vast nog versterkt, omdat hij hier volop zijn gang heeft kunnen gaan.

De tweede reden om naar Curitiba te komen was eveneens een architectonisch hoogstandje, namelijk het gebouw van Ópera de Arame, wat volledig uit staal en glas is opgebouwd en in een park staat. Heel bijzonder. Jammer dat er geen optredens zijn tijdens mijn bezoek.

Was het bij aankomst hier nog 25 graden, door de nachtelijke buien is het nog maar 10 graden buiten. In onze kamer is het ook onbehaaglijk geworden met 16 graden en ik pik dan ook bij het slapen gaan de deken in van de bovenbuurman (-vrouw) die er gelukkig nog niet is.

Op woensdag 14 juli sta ik stilletjes op om de dames niet te storen in hun schoonheidsslaapjes. Ik ben er al op tijd bij, omdat mijn treinrit richting Morretes om 08.15 uur vertrekt. Het schijnt een schitterende route te zijn. Gelukkig is deze vooral ook gezellig, want door de mist is er weinig te zien van de prachtige bergen en dalen. In het treinstel is het rumoerig door een aanwezige klas. Verder heb ik het naar mijn zin met een Russisch stel voor me dat in Canada woont, een Braziliaanse biologe naast mij die in de bergen uitstapt om vleermuizen te gaan bestuderen en een Italiaanse dame achter mij die in Frankrijk woont, maar nu op reis is met haar Braziliaanse vriend die ze in Australië heeft ontmoet. Heerlijk dus met alle reisverhalen!

Morretes blijkt een leuk rustig dorpje te zijn dat prachtig aan een rivier ligt en zich vooral richt op de bezoekers aan dit mooie gebied. Ik vermaak me er prima totdat mijn trein weer vertrekt terug richting Curitiba.

Daar aangekomen eet ik nog een Chinees hapje in het winkelcentrum. Brazilië beschikt over vele culturele gezichten en daarmee ook de keukens. Kennelijk zie ik er ook 'gewoon' Braziliaans uit, want ik wordt regelmatig wat gevraagd, alleen weet ik dus niet wat... Het Portugees is bijzonder lastig! Het lijkt op Spaans, gecombineerd met iets Oost-Europees of zo en dan veel -sj en wat het nog het meest lastig maakt, is dat ik überhaupt geen woord kan ontdekken in het binnensmonds gemompel... Geef mij maar Spaans! Nou ja, ik ben toch driftig aan de slag gegaan met mijn woordenboekje om een paar stappen verder te komen. Engels is hier zeker niet gebruikelijk!

Uiteraard is het me wel gelukt om ook een kaartje naar mijn volgende bestemming te kopen: Sao Paulo! Gisteren (15 juli) ben ik in continue stromende regen in 7 uur van Curitiba naar Sao Paolo gereden met een bus. Bijzonder comfortabel mag ik wel zeggen en met een super efficiënte stop, zoals ik die nog nooit heb meegemaakt! Volop damestoiletten, dus geen rijen! Daarnaast kreeg je bij binnenkomst van de hal een nummer, waarop alles wat je nuttigt of koopt wordt genoteerd via de computer en die je bij het verlaten van de hal afrekent. Alles was tot in de puntjes verzorgd, stond klaar en eten of kopen maar. Echt perfect geregeld. Zo kun je merken dat dit land toch wel veel gericht is op busverbindingen en dus ook veel volume qua reizigers.

Met die busreis werd Curitiba afgesloten, een prachtig begin van Brazilië!