Brazilië: Rio de Janeiro 2

Zoooo lekker ´beneden´ geslapen! :-) Om de andere 8 in de kamer niet wakker te maken, heb ik me de avond ervoor goed voorbereid. Ik ga namelijk met zo weinig mogelijk op pad. In mijn linker broekzak mijn kleine camera en in mijn rechter een mini portemonaie gevuld met een klein bedrag. De rest kan heerlijk achterblijven in de vele kluizen die dit hostel heeft. Elk stapelbed heeft bijvoorbeeld eronder 3 grote ruimtes die afgesloten kunnen worden. Daar passen mijn grote én mijn dagrugzak samen in!

De reden van deze voorzorgsmaatregel is een bezoek onder begeleiding aan de faveila (krottenwijk) Rocinha. Het is de grootse van Rio met zo´n 200.000 inwoners! Ik vind het toch wel spannend, omdat de krottenwijken worden beheerst door drugsbendes. Maar omdat de faveila´s zo´n belangrijk onderdeel uitmaken van Rio, vind ik het bijzonder interessant om ook dit deel te bezoeken.

Ik wordt keurig opgehaald met een minibusje. En als ook zo´n 10 anderen zijn opgehaald legt de gids uit wat de bedoeling is. Oeps... ik geloof dat ik iets over het hoofd heb gezien! Hoor ik hem nou echt zeggen dat het busje onder aan de berg van de faveila wordt geparkeerd om vervolgens achterop bij brommertaxi´s naar het topje te gaan door de steile straatjes? Ik doe alsof het allemaal bekend is en sta een paar minute later toch ietwat onzeker naast ´mijn´ chauffeur. Duidelijke instructies voor de dames gehad: goed vasthouden, dat vinden de heren fijn! Nou daar hoeft die van mij niet bang voor te zijn, alles behalve van het ding afvallen! :-) Het is toch anders achterop dan met mijn eigen brommertje zelf achter het stuur. Vooral het gekrioel van het verkeer. Ik snap best dat dat minibusje hier niet tussendoor naar boven wil! En dus verstand op nul en gaan! Stiekum vind ik het vervolgens nog leuk en stoer ook! Als we dan zo´n 10 minuten later boven afstappen, ben ik toch ook wel weer blij! Dat heb ik al overleefd!

In 2 uur dalen we vervolgens af door steegjes waar geen rijverkeer mogelijk is. Het is een wirwar van straatjes, trapjes, huisjes en vanalles bovenop elkaar gebouwd. Bijzonder indrukwekkend!!! De gids geeft ons aan wanneer we wel en niet mogen fotograferen en toch ook vooral niet van mensen met wapens. Eerlijk gezegd, heb ik ze niet gezien, maar anderen wel. Ik voel me totaal niet bedreigd en loop dus ook op een prettige manier mee. We bezoeken een uitzichtpunt bij een kunstenaar en zijn attelier, ontmoeten niet geheel onverwacht kinderen die enthousiast muziek maken op hun zelfgebouwde instrumenten, een bakker met heerlijke gebakjes en ook een opvangtehuis voor kinderen volledig gebaseerd op vrijwilligers en giften.

Na een paar uur staan we dan uiteindelijk weer beneden. Het was smal, vuil op de route, ingewikkeld, knus en gezellig, glibberig, gevaarlijk qua ondergrond, koel ondanks de warmte, opeengeplakt, druk, kortom werkelijk ongelofelijk! Een absolute topper tot op heden van mijn reis als het gaat om indrukwekkend en interessant!

Bij het hostel wordt ik weer afgezet en als ik mijn was afgeef bij een zaakje (wat een luxe!), ga ik mijn indrukken lekker verwerken op het strand. Welverdiend (al zeg ik het zelf) zoek ik een plekje op het enorme Copacabana. Alleen de naam al! Echt genieten! Ik krijg inmiddels van menigeen afwezigheidsberichten, dus ook de vakanties zijn in NL volop aan de gang. Voordat ik het vergeet wens ik iedereen, of het nou in China, Suriname, Turkije, Zwitserland, Laos & Cambodja of in Nederland is, een fantastische vakantie toe! Geniet op welke manier dan ook!

Na nog een internetstop maakt de Franse kok in mijn hostel weer een feestje van het eten, waarna bij mij het lampje weer uitgaat!