South Georgia
Door: olachica
Blijf op de hoogte en volg Alexandra
05 December 2010 | Antarctica, McMurdo Station
WOWIE!!!
Oooooooohhhhhhhhhhhhh!
Aaaaaaaaaaaaaaahhhhhhhhh!
...! (sprakeloos)
...! (adembenemend)
...! (niet te beschrijven)
Krijg je al een beetje een beeld van hoe ik Antarctica en omgeving heb ervaren? Het is een onmogelijke taak om dat goed over te brengen. Ik ben vanochtend weer aangekomen in Ushuaia en het is allemaal nog heel onwerkelijk (voor de oplettende lezer: ik smokkel dus een beetje met mijn huidige locatie!). Het was zo ongelofelijk bijzonder! En mijn andere ervaringen er aan voorafgaand waren natuurlijk ook al geweldig, waardoor het lijkt dat ik al door mijn superlatieven heen ben. Nou ja, hierbij toch een poging en uiteraard volgen de nodige foto´s om een visuele indruk te geven. Al is het er zíjn toch wel even wat anders!
Je had al de eerste indrukken van me gekregen van de Engelse Falkland Islands, waarna er weer 2 zeedagen nodig zijn om bij de eveneens Engelse eilandengroep South Georgia aan te komen. Onderweg hebben we in de onmetelijke oceaan een vreemde ontmoeting met een paar steile rotsen die ineens opdoemen: Shag Rocks. Een leuke onderbreking van alle informatie die we over ons uitgestort krijgen over South Georgia.
Het is een absoluut unieke locatie waar zich vele bijzondere vogelsoorten, zoogdieren en plantsoorten bevinden. En om er zeker van te zijn dat dat ook zo behouden wordt, dienen wij ons aan speciale richtlijnen te houden. Een van de voorzorgsmaatregelen is het schoonmaken van onze volledige uitrusting die we meenemen aan wal. En dus wordt alle kleding en tassen ´bestofzuigd´ (nieuw woord?) Haha... Ze willen vooral dat er geen sporen of zaden van niet-lokale plantsoorten/dieren aan wal komen. Per dek worden we onder handen genomen en het geeft een extra bijzonder gevoel. De teamspirit is er ook!
Overigens dienen we iedere keer dat we na een landing terug aan boord komen, onze laarzen met dezelfde reden schoon te maken in bakken met een speciaal desinfecterend goedje. Ik ben onder de indruk van de voorzorgsmaatregelen die er allemaal bij komen kijken en helemaal als ik officieel moet tekenen voor het feit dat ik die maatregelen heb genomen. Voordat we ook maar 1 teen aan land mogen zetten, komt er eerst een offical om alles nog eens te checken. Het bevestigt het unieke van dit werelddeel en dus onze reis en benadrukt de professionaliteit van de organisatie.
Laat ik dan meteen ook maar even een paar dingen rechtzetten, waar ik hier toch ´even´ op gewezen ben. Want ik blijk niet op een boot te zitten, maar op een schip! En dan geen cruiseschip, maar een expeditieschip. Én tot slot neem ik niet deel aan een cruise, maar aan een heuse expeditie! Het klinkt allemaal heel stoer en ik moet toegeven dat het zo ook voelt. Want naast de nodige onderzoekers die zich aan boord bevinden, is het team van experts om ons heen indrukwekkend. De prestaties van Laurie Dexter, onze expeditieleider, zijn bewonderenswaardig. Wat dacht je van Rusland naar Canada skiën via de Noordpool om maar wat te noemen. En dan heb ik het nog niet over de kennis en ervaring van de geoloog, de ornothologist (vogelonderzoeker), de historicus en de zoöloog die ons over de meest uiteenlopende onderwerpen presentaties geven. Wat een team!
Elke avond wordt met iedereen met een zogenaamde ´recap´ afgesloten, waarbij we terugkijken op wat er is gebeurd en vooral ook wat we allemaal gezien hebben met de nodige extra informatie. Natuurlijk mag ook een vooruitblik niet ontbreken, want we willen graag weten wat er op het programma staat voor de komende dag en wat de weersvoorspellingen zijn... Ik durf best te zeggen dat ik uiteindelijk behoorlijk wijzer van de boot, oeps, het schip dus ben gestapt!
We hebben 4 dagen te besteden in South Georgia. De uitdaging voor de bemanning is ons elke dag in de ochtend en in de middag aan land te laten gaan met de Zodiacs (rubberboten). Niet zo eenvoudig met weersomstandigheden die in een minuut blijken te kunnen veranderen met als gevolg teveel wind en/of te hoge golven. Flexibiliteit is een vereiste! In totaal wijken we zo´n 50% af van ons programma, voor een veiliger alternatief, zoals bijvoorbeeld een landing in een meer beschutte baai. Het uiteindelijke resultaat blijft waanzinnig!
Voor de liefhebbers heb ik hier de bezochte plaatsen in South Georgia op een rijtje gezet met wat we er gezien hebben terwijl we er wandelingen door de prachtige omgeving maken:
- Right Whale Bay: zeeolifanten, pelsrobben met schattige puppies en statige King pinguins
- Leith: oud walvisvaartstation
- Stromness: oud walvisvaartstation, pelsrobben, zeeolifanten, enkele rendieren, King en Gentoo pinguins
- Jason Harbour: hut uit de ontdekkingsreizigerstijd, pelsrobben, zeeolifanten en King pinguins
- Grytviken: oud walvisvaartstation (museum + shop) en het graf van de ontdekkingsreiziger Shackleton.
- Gold Harbour: enorme King pinguinkolonie (duizenden!) op het strand inclusief ruiende pinguins en bruine pubers en daarnaast Gentoo pinguins met kuikens
- Cooper Bay: pelsrobben, Chinstrap en Macaroni pinguins d.m.v. rondvaart per Zodiac
- Drygalski Fjord: rondvaart per schip in het fjord met gletsjers
Ongelofelijk dat we dat in maar 4 dagen gezien en ervaren hebben. Pittig, maar waanzinnig! Je raakt daarbij ´gewoon´ gewend aan de ontmoetingen met de pinguins en soorten zeehonden!
Losse ervaringen:
Tijdens een van de barpraatjes die soms ´s avonds na het diner plaatsvonden, was het onderwerp ´Bijzondere vragen van passagiers aan de staf´. En om jullie mee te laten genieten heb ik een paar toppers genoteerd:
- Is deze maan dezelfde als in Texas?
- Kunnen jullie me roepen 10 minuten voordat er een walvis gespot wordt?
- Is dit eiland volledig omgeven door water?
- Wat gebeurt er als het water hoger komt dan mijn laarzen?
Op de laatste vraag kan ik uit eigen ervaring antwoorden, want mijn timing was bij de eerste landing in South Georgia is niet helemaal handig bij het uitstappen van de Zodiac op het strand. Dus door een flinke golf krijg ik een lekkere plens water in mijn ene laars. Gelukkig hebben we hier nog aangename temperaturen (zo´n 7 graden) en heb ik er de rest van de ochtend relatief weinig last van. Bovendien is de afleiding groot!
De omgeving waarin we alles zien is een ruig berglandschap met besneeuwde toppen, vele gletsjers, watervallen, meren, rivieren en stroompjes, mossen, grassoorten, maar dus géén bomen! Door de waterstromen, modder en ook uitwerpselen van de dieren ben ik maar wat blij met mijn rubberlaarzen. Al zou ik hier en daar tijdens een pittige wandeling toch graag mijn bergschoenen aan gehad willen hebben.
Het loont ook zeker de moeite om gewoon een mooi plekje uit te zoeken en het allemaal eens lekker aan te zien. Ik ben getuige van stelende pinguins (vooral de kiezelstenen zijn goud waard, omdat er eenvoudig weg niet overal genoeg aanwezig zijn, zeker bij gigantische kolonies), vervolgens complete aanvallen, waarbij er volop gemept wordt. Geweldig om te zien! Het is zelfs door een medepassagier vastgelegd in een filmpje dat ik hoop te kunnen plaatsen. Verder een setje pinguins dat hét lekker aan het doen is en vervolgens bruut worden gestoord door een derde die er ook wel zin in heeft. Nou die wordt ook even op zijn plaats gezet!
Een ander bijzonder schouwspel was een mannetjes zeeolifant die een vrouwte in haar nek grijpt en vast blijft houden. Zij laat duidelijk horen daar niet van gediend te zijn en als hij daarop niet loslaat, reageert ze met het opscheppen van kiezelstenen die over haar rug heen op zijn hoofd terechtkomen. De mannetjes zijn echter énorm! Dus hij kijkt erbij alsof het regen is... Gelukkig springt een andere zeeolifant voor haar in de bres en jaagt hem weg.
Op een gegeven moment ben ik getuige van een Stern (een kleine pittige vogel) die het op Debby gemunt heeft, een van mijn medereizigsters. Ze blijkt te dicht in de buurt te komen van het nest waar partnerlief ziet te broeden en laat dat door middel van ´dive bombing´ (letterlijk vertaald duikbommetjes) weten. Het blijft echter bij schijn tot zo´n 20 cm boven haar hoofd, maar het ziet er toch indrukwekkend genoeg uit voor mij om het gras te verlaten en de route via de stenige oevers van de rivier te kiezen. Oeps! Verkeerd geïnterpreteerd, want daar blijken juist de nesten zich te bevinden. Al heb ik dat natuurlijk nog steeds niet in de gaten. De Stern is nu écht kwaad en houdt het niet bij schone schijn, maar komt met een flinke vaart naar beneden gedoken en TJAK! Een knal boven op mijn hoofd. Als ik aan het pijnlijke plekje voel, blijkt het bloed tussen mijn haren het bewijs! Nou ja zeg! Dat had ik dus helemaal niet verwacht! Zo ´up close and personal´ hoeft het voor mij nou ook weer niet! Haha, je begrijpt vast dat ik vervolgens met capuchon op doorloop en op de terugweg een alternatieve route zoek!
Dat dat niet altijd even eenvoudig is, een route bepalen, blijkt wel bij menige landing waarbij volop zeeleeuwen en pelsrobben aanwezig zijn. Die blijken vaak nogal territoriumgevoelig, al scheelt het behoorlijk per locatie. Maar als je dan op een strand komt dat vol ligt met die dieren, is het nogal lastig. Want naast de ´gebruikelijke´ en algemeen aanvaarde geluiden zoals het niessen, boeren en scheten laten wordt er vervolgens behoorlijk naar ons gesnauwd, gegromd of zelfs gehapt! Daarnaast blijken ze veel sneller te zijn, dan je zou denken en is het dus oppassen geblazen. Lastig, want soms gaan ze in het landschap op als stenen, dus heb je het niet in de gaten, óf is het eenvoudigweg te druk op het strand om niet een beetje risico te moeten nemen. Dat maakt het allemaal extra spannend!
Natuurlijk probeer ik daar zo snel mogelijk op in te spelen, wat niet altijd zo gracieus afloopt en ik uiteraard weer eens in een greppel beland... Gelukkig tussen de graspollen en mossen in, dus lekker zacht... Snel opstaan en net doen of er niets aan de hand is...
Maar goed, het dierenrijk is zo boeiend! Vooral als je er zo met je neus bovenop zit! (Haha... dan heb ik het nog niet over de bijzondere ´geuren´ gehad...) In een brochure die de Engelse overheid onder ons verspreid heeft, komen zeer indrukwekkende geschatte aantallen aan de orde van de aanwezige soorten vogels op South Georgia. Om een indruk te geven:
- King pinguins: 450.000 paar
- Macaroni pinguins: 1 miljoen paar
- Antarctic Prion (vogelsoort): 22 miljoen paar
Nou ik kan er nog heel lang over door babbelen, maar hier wil ik het toch bij laten voor wat South Georgia betreft. Het vervolg in het prachtige Antarctica volgt zo snel mogelijk!
Oooooooohhhhhhhhhhhhh!
Aaaaaaaaaaaaaaahhhhhhhhh!
...! (sprakeloos)
...! (adembenemend)
...! (niet te beschrijven)
Krijg je al een beetje een beeld van hoe ik Antarctica en omgeving heb ervaren? Het is een onmogelijke taak om dat goed over te brengen. Ik ben vanochtend weer aangekomen in Ushuaia en het is allemaal nog heel onwerkelijk (voor de oplettende lezer: ik smokkel dus een beetje met mijn huidige locatie!). Het was zo ongelofelijk bijzonder! En mijn andere ervaringen er aan voorafgaand waren natuurlijk ook al geweldig, waardoor het lijkt dat ik al door mijn superlatieven heen ben. Nou ja, hierbij toch een poging en uiteraard volgen de nodige foto´s om een visuele indruk te geven. Al is het er zíjn toch wel even wat anders!
Je had al de eerste indrukken van me gekregen van de Engelse Falkland Islands, waarna er weer 2 zeedagen nodig zijn om bij de eveneens Engelse eilandengroep South Georgia aan te komen. Onderweg hebben we in de onmetelijke oceaan een vreemde ontmoeting met een paar steile rotsen die ineens opdoemen: Shag Rocks. Een leuke onderbreking van alle informatie die we over ons uitgestort krijgen over South Georgia.
Het is een absoluut unieke locatie waar zich vele bijzondere vogelsoorten, zoogdieren en plantsoorten bevinden. En om er zeker van te zijn dat dat ook zo behouden wordt, dienen wij ons aan speciale richtlijnen te houden. Een van de voorzorgsmaatregelen is het schoonmaken van onze volledige uitrusting die we meenemen aan wal. En dus wordt alle kleding en tassen ´bestofzuigd´ (nieuw woord?) Haha... Ze willen vooral dat er geen sporen of zaden van niet-lokale plantsoorten/dieren aan wal komen. Per dek worden we onder handen genomen en het geeft een extra bijzonder gevoel. De teamspirit is er ook!
Overigens dienen we iedere keer dat we na een landing terug aan boord komen, onze laarzen met dezelfde reden schoon te maken in bakken met een speciaal desinfecterend goedje. Ik ben onder de indruk van de voorzorgsmaatregelen die er allemaal bij komen kijken en helemaal als ik officieel moet tekenen voor het feit dat ik die maatregelen heb genomen. Voordat we ook maar 1 teen aan land mogen zetten, komt er eerst een offical om alles nog eens te checken. Het bevestigt het unieke van dit werelddeel en dus onze reis en benadrukt de professionaliteit van de organisatie.
Laat ik dan meteen ook maar even een paar dingen rechtzetten, waar ik hier toch ´even´ op gewezen ben. Want ik blijk niet op een boot te zitten, maar op een schip! En dan geen cruiseschip, maar een expeditieschip. Én tot slot neem ik niet deel aan een cruise, maar aan een heuse expeditie! Het klinkt allemaal heel stoer en ik moet toegeven dat het zo ook voelt. Want naast de nodige onderzoekers die zich aan boord bevinden, is het team van experts om ons heen indrukwekkend. De prestaties van Laurie Dexter, onze expeditieleider, zijn bewonderenswaardig. Wat dacht je van Rusland naar Canada skiën via de Noordpool om maar wat te noemen. En dan heb ik het nog niet over de kennis en ervaring van de geoloog, de ornothologist (vogelonderzoeker), de historicus en de zoöloog die ons over de meest uiteenlopende onderwerpen presentaties geven. Wat een team!
Elke avond wordt met iedereen met een zogenaamde ´recap´ afgesloten, waarbij we terugkijken op wat er is gebeurd en vooral ook wat we allemaal gezien hebben met de nodige extra informatie. Natuurlijk mag ook een vooruitblik niet ontbreken, want we willen graag weten wat er op het programma staat voor de komende dag en wat de weersvoorspellingen zijn... Ik durf best te zeggen dat ik uiteindelijk behoorlijk wijzer van de boot, oeps, het schip dus ben gestapt!
We hebben 4 dagen te besteden in South Georgia. De uitdaging voor de bemanning is ons elke dag in de ochtend en in de middag aan land te laten gaan met de Zodiacs (rubberboten). Niet zo eenvoudig met weersomstandigheden die in een minuut blijken te kunnen veranderen met als gevolg teveel wind en/of te hoge golven. Flexibiliteit is een vereiste! In totaal wijken we zo´n 50% af van ons programma, voor een veiliger alternatief, zoals bijvoorbeeld een landing in een meer beschutte baai. Het uiteindelijke resultaat blijft waanzinnig!
Voor de liefhebbers heb ik hier de bezochte plaatsen in South Georgia op een rijtje gezet met wat we er gezien hebben terwijl we er wandelingen door de prachtige omgeving maken:
- Right Whale Bay: zeeolifanten, pelsrobben met schattige puppies en statige King pinguins
- Leith: oud walvisvaartstation
- Stromness: oud walvisvaartstation, pelsrobben, zeeolifanten, enkele rendieren, King en Gentoo pinguins
- Jason Harbour: hut uit de ontdekkingsreizigerstijd, pelsrobben, zeeolifanten en King pinguins
- Grytviken: oud walvisvaartstation (museum + shop) en het graf van de ontdekkingsreiziger Shackleton.
- Gold Harbour: enorme King pinguinkolonie (duizenden!) op het strand inclusief ruiende pinguins en bruine pubers en daarnaast Gentoo pinguins met kuikens
- Cooper Bay: pelsrobben, Chinstrap en Macaroni pinguins d.m.v. rondvaart per Zodiac
- Drygalski Fjord: rondvaart per schip in het fjord met gletsjers
Ongelofelijk dat we dat in maar 4 dagen gezien en ervaren hebben. Pittig, maar waanzinnig! Je raakt daarbij ´gewoon´ gewend aan de ontmoetingen met de pinguins en soorten zeehonden!
Losse ervaringen:
Tijdens een van de barpraatjes die soms ´s avonds na het diner plaatsvonden, was het onderwerp ´Bijzondere vragen van passagiers aan de staf´. En om jullie mee te laten genieten heb ik een paar toppers genoteerd:
- Is deze maan dezelfde als in Texas?
- Kunnen jullie me roepen 10 minuten voordat er een walvis gespot wordt?
- Is dit eiland volledig omgeven door water?
- Wat gebeurt er als het water hoger komt dan mijn laarzen?
Op de laatste vraag kan ik uit eigen ervaring antwoorden, want mijn timing was bij de eerste landing in South Georgia is niet helemaal handig bij het uitstappen van de Zodiac op het strand. Dus door een flinke golf krijg ik een lekkere plens water in mijn ene laars. Gelukkig hebben we hier nog aangename temperaturen (zo´n 7 graden) en heb ik er de rest van de ochtend relatief weinig last van. Bovendien is de afleiding groot!
De omgeving waarin we alles zien is een ruig berglandschap met besneeuwde toppen, vele gletsjers, watervallen, meren, rivieren en stroompjes, mossen, grassoorten, maar dus géén bomen! Door de waterstromen, modder en ook uitwerpselen van de dieren ben ik maar wat blij met mijn rubberlaarzen. Al zou ik hier en daar tijdens een pittige wandeling toch graag mijn bergschoenen aan gehad willen hebben.
Het loont ook zeker de moeite om gewoon een mooi plekje uit te zoeken en het allemaal eens lekker aan te zien. Ik ben getuige van stelende pinguins (vooral de kiezelstenen zijn goud waard, omdat er eenvoudig weg niet overal genoeg aanwezig zijn, zeker bij gigantische kolonies), vervolgens complete aanvallen, waarbij er volop gemept wordt. Geweldig om te zien! Het is zelfs door een medepassagier vastgelegd in een filmpje dat ik hoop te kunnen plaatsen. Verder een setje pinguins dat hét lekker aan het doen is en vervolgens bruut worden gestoord door een derde die er ook wel zin in heeft. Nou die wordt ook even op zijn plaats gezet!
Een ander bijzonder schouwspel was een mannetjes zeeolifant die een vrouwte in haar nek grijpt en vast blijft houden. Zij laat duidelijk horen daar niet van gediend te zijn en als hij daarop niet loslaat, reageert ze met het opscheppen van kiezelstenen die over haar rug heen op zijn hoofd terechtkomen. De mannetjes zijn echter énorm! Dus hij kijkt erbij alsof het regen is... Gelukkig springt een andere zeeolifant voor haar in de bres en jaagt hem weg.
Op een gegeven moment ben ik getuige van een Stern (een kleine pittige vogel) die het op Debby gemunt heeft, een van mijn medereizigsters. Ze blijkt te dicht in de buurt te komen van het nest waar partnerlief ziet te broeden en laat dat door middel van ´dive bombing´ (letterlijk vertaald duikbommetjes) weten. Het blijft echter bij schijn tot zo´n 20 cm boven haar hoofd, maar het ziet er toch indrukwekkend genoeg uit voor mij om het gras te verlaten en de route via de stenige oevers van de rivier te kiezen. Oeps! Verkeerd geïnterpreteerd, want daar blijken juist de nesten zich te bevinden. Al heb ik dat natuurlijk nog steeds niet in de gaten. De Stern is nu écht kwaad en houdt het niet bij schone schijn, maar komt met een flinke vaart naar beneden gedoken en TJAK! Een knal boven op mijn hoofd. Als ik aan het pijnlijke plekje voel, blijkt het bloed tussen mijn haren het bewijs! Nou ja zeg! Dat had ik dus helemaal niet verwacht! Zo ´up close and personal´ hoeft het voor mij nou ook weer niet! Haha, je begrijpt vast dat ik vervolgens met capuchon op doorloop en op de terugweg een alternatieve route zoek!
Dat dat niet altijd even eenvoudig is, een route bepalen, blijkt wel bij menige landing waarbij volop zeeleeuwen en pelsrobben aanwezig zijn. Die blijken vaak nogal territoriumgevoelig, al scheelt het behoorlijk per locatie. Maar als je dan op een strand komt dat vol ligt met die dieren, is het nogal lastig. Want naast de ´gebruikelijke´ en algemeen aanvaarde geluiden zoals het niessen, boeren en scheten laten wordt er vervolgens behoorlijk naar ons gesnauwd, gegromd of zelfs gehapt! Daarnaast blijken ze veel sneller te zijn, dan je zou denken en is het dus oppassen geblazen. Lastig, want soms gaan ze in het landschap op als stenen, dus heb je het niet in de gaten, óf is het eenvoudigweg te druk op het strand om niet een beetje risico te moeten nemen. Dat maakt het allemaal extra spannend!
Natuurlijk probeer ik daar zo snel mogelijk op in te spelen, wat niet altijd zo gracieus afloopt en ik uiteraard weer eens in een greppel beland... Gelukkig tussen de graspollen en mossen in, dus lekker zacht... Snel opstaan en net doen of er niets aan de hand is...
Maar goed, het dierenrijk is zo boeiend! Vooral als je er zo met je neus bovenop zit! (Haha... dan heb ik het nog niet over de bijzondere ´geuren´ gehad...) In een brochure die de Engelse overheid onder ons verspreid heeft, komen zeer indrukwekkende geschatte aantallen aan de orde van de aanwezige soorten vogels op South Georgia. Om een indruk te geven:
- King pinguins: 450.000 paar
- Macaroni pinguins: 1 miljoen paar
- Antarctic Prion (vogelsoort): 22 miljoen paar
Nou ik kan er nog heel lang over door babbelen, maar hier wil ik het toch bij laten voor wat South Georgia betreft. Het vervolg in het prachtige Antarctica volgt zo snel mogelijk!
-
06 December 2010 - 07:43
Ingrid:
Hoi, wat een mooi verhaal en zo bijzonder. Ik kan me voorstellen dat je dat niet zomaar in een paar woorden kunt vertellen. Wat maak je toch mooie dingen mee en wat gaat de tijd toch snel.... Tot snel, groetjes, Ingrid -
06 December 2010 - 07:49
Monique VdH (KvK):
Hoi Alexandra, dat is genieten zeg. Heerlijk. Het klinkt als ieder uur een ander avontuur. Ik zou er blijven en alleen af en toe terug komen naar Nederland om vrienden te bezoeken............ Veel groeten uit een besneeuwd Nederland. -
06 December 2010 - 07:56
Mieke:
Heerlijk om met dit verslag mijn werkweek weer te beginnen. Hilarisch die bird attack!
Tot gauw.
Liefs, Mieke -
06 December 2010 - 08:43
Dick Jan:
Hai Alexandra,
Wat een fantastische verhalen. Het is heel bijzonder en wat plezierig dat je dat allemaal zo beeldend kunt weergeven. Het is hier op dit moment ook zodanig koud en wit dat ik elk moment een paar macaroni pinguins in mijn tuin verwacht aan te treffen. Misschien zou het niet verkeerd zijn om mensen die bij mij langskomen ook te verplichten een desinfecteringsbehandeling te ondergaan. Hoe dan ook, als ik momenteel ergens naar toe moet heb ik absoluut het idee dat je dat ook als een expeditie zou kunnen bestempelen.
Wat je meemaakt is uniek. Ik zou zeggen; zuig alles op en zorg dat het voor altijd in je hoofd verankerd blijft. Wat een rijkdom om dit allemaal mee te maken. Geniet maximaal!. In afwachting van je volgende proza, groetjes! -
06 December 2010 - 08:52
Natalie:
Hi Alexandra,
Geweldig om te lezen, wat een avonturen wederom! Met gevaar voor eigen haar/hoofd door de dieren heen om weer verder te kunnen. Heb er erg om moeten lachen, sorry! ;-)
Wat een prachtige avonturen heb jij de afgelopen tijd beleeft, onvoorstelbaar! Ik had heel wat bij te lezen na mijn vakantie (had drie weken gemist!), dus ik had gelijk het gevoel dat ik er nog een vakantie achteraan had door jouw verhalen, geweldig... Geniet er nog lekker van.
Groetjes, Natalie -
06 December 2010 - 08:59
Linda:
Fantastisch om te lezen, jouw verhalen! Ik hoor net dat je er 15 dec (kerstdiner) gezellig bij bent, dus zie je dan! Geniet nog van je laatste weekje daar! Veel liefs, Linda (KVK) -
06 December 2010 - 13:08
Arianne:
Echt ongelooflijk! Als ik de foto's zie, kan ik me gewoonweg bijna niet voorstellen dat jij dat allemaal in het echt hebt gezien! Zoiets zie je in natuurprogramma's op tv, dat beleef je toch niet écht?! Wat bijzonder, wat uniek!! Geweldig!!! -
06 December 2010 - 14:55
Frank:
Tja, zo'n trip staat ook nog om mijn verlanglijstje..... Geniet van de laatste dagen en een goede reis terug naar huis.
Groetjes Frank -
06 December 2010 - 15:34
Sander:
Wat heb je toch weer veel mee gemaakt. Tof tof!!! En zeker met de foto's er bij
Geniet er nog maar even lekker van. X -
06 December 2010 - 15:34
Sander:
Wat heb je toch weer veel mee gemaakt. Tof tof!!! En zeker met de foto's er bij
Geniet er nog maar even lekker van. X -
06 December 2010 - 16:31
Astrid:
OOOohhh, wat gaaf, zat al heel ongeduldig te wachten op je verslag, was zo benieuwd hoe je het hebt ervaren, maar klinkt super, wow, wat geweldig toch allemaal.
xxxxx
Beetje vroeg en ook onwerkelijk denk ik maar alvast een hele goeie reis naar huis en alvast WELKOM THUIS!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
